ہن آ مل پیاریا ویلڑا ای
لگی سانگ وچھوڑے دی تار مینوں
ہوسی جیوندیاں پھیر نہ میل تیرا
جاندی وقت آ دیہہ دیدار مینوں
لگا تیر فراقَ دا وچ سینے
نکل پار گیا اواسار مینوں
عزرائیل وکیل ہے آن کھلا
دیندا لین نہ پلک قرار مینوں
مڑ مڑ دیہہ اتھلّ پتھلّ سائیاں
لیا جھمب اندھیری نے مار مینوں
نالے گڑا لتھا کسے قہر دا ای
کھاوے بجلی دا چمتکار مینوں
موسے وانگ آئی یار رات کالی
دھندھوکار تے ابر غبار مینوں
میری جان عذاب دے مکھ آئی
مولٰی سمجھ لیتا گنہگار مینوں
لے او یار ! لباں اتے جان آئی
ہن دید تاں دیہہ اک وار مینوں
باز ازل دے تیز طرار خونی
کیتا وچ پلکار شکار مینوں
لمّے وہن پئی آ تیری سوہنی اوئے
ہن آ لنگھا کھاں پار مینوں
مچھّ کچھّ کمے تندوے بلھناں بھی
آئے کھان ہزار سنسار مینوں
ایہولیکھ میرے متھے لکھیا سی
جہڑا اج ہویا اظہار مینوں
میری جان ترسندڑی لئے ترلے
مل جاہ او پیاریا یار مینوں
لکھ کوک عرشوں لنگھ پار گئیاں
دتی داد نہ ربّ کہار مینوں
تتی رجّ نہ دیکھیا مکھ تیرا
آن بنی او یار لاچار مینوں
میرے کرم سولڑے دھروں ناہیں
دتی بھاگ نصیب نے ہار مینوں
آپ آئی کے مکھ وکھا سوہنا
مردی وار تاں شکر گزار مینوں
موئی ہوئی وی پئی پکارساں گی
کیکر بھلّ ویسی تیرا پیار مینوں
پئی دھاڑ ازغیب دی تاڑ کے تے
راہوں لٹیا ای میرے یار مینوں
فضل یار پیاریا لا چھاتی
غمخار میرے دلدار مینوں
