207
ونجھل پیو دی زاری
گل بکی دے لگ ونجھل بھوئیں تے ماری پگ
رووو سرجیا گرجیا بانہہ گئی جے بھج
کڈھسن ہُجّاں مار کے بہندے پاوے لگ
ورتی نال پیغمبراں سانوں دیہاڑا اج
208
ماں دی زاری
اُچّی ماڑی خان دی اُتے بولے کاں
رن رووے دو چار دِن بھین رووے چھ مانہہ
جد لگ سانس کرنگ وچ تُد لگ روساں ماں
209
موراں سوگ وہانیاں کُونجاں وی کُرلان
حُوراں بدھے سندلے پریاں دین مُکان
بھنے بھٹھ مچھانیاں کِسے نہ پکا کھان
میرے روندِیاں ہرنیاں بک کھلے حیران
210
کلام سرجا
میں جو تینوں آکھدا راء رحموں ول جا
کِتھے نی اوہ پیکڑے جمے بھین بھرا
ویکھ تماشا حافظا اگلی گل سُنا
211
کلام نصیباں
میں جے تینوں آکھدی رحموں ول نہ گھل
مان ہے اوہنوں راج دا نہیئوں سُن دا گل
چل مرزے دی لوتھ تے بہیے قبراں مل
