جس دن ہوت سسی چھڈ تریا، آکھ دکھاں دن کیہا
دوزخ اک پل مول نہ ہوسی، تپیا تس دن جیہا
دل دا خون اکھیں پھٹ آیا، ظالم عشق اویہا
ہاشم مان اوہ لاوے گلیاں، بان عشق دی ایہا
توڑ سنگار سسّی اُٹھ دوڑی، کھولھ لٹاں گھر باہروں
گھریا آن گروہ شتابی، چند چھٹا پرواروں
ڈر دی سانبھ پنوں نوں تکدی، تیغ ہجر دئیوں ماروں
ہاشم سہن محال جدائی، سخت بری تلواروں
دھوبن ماں نصیحت کردی، آ بچہ پو راہیں
دھوبی ذات کمینی کرکے، چھوڑ گئے تدھ تائیں
بھج بھج پھیر پچھے اُٹھ دوڑیں، لاج اجے تدھ ناہیں
ہاشم ویکھ کیہے دن پائے، گھنڈ بلوچ بلائیں
سسی موڑ جواب ماؤں نوں، کر دُکھ وین سنائے
مست بیہوش پنوں وچ محمل، پا بلوچ سدھائے
جے کجھ خبر ہوندی شہزادے، باجھ سسّی کد جائے
ہاشم لیکھ لکھے سو واچے، چھوڑ میرا لڑ مائے
