پیروں کھول تڑائی رسی آپ گئے نٹھ اوویں
باہر شہر تھیں چپ چپاتے نکل گئے اوہ دوویں
شہروں باہر کنارا کرکے اوہلا مل ٹکانا
لگے کرن صلاحواں بھکھے جو کچھ وقت وہانا
طوطا کہندا توں سُن مائی میں ہُن آپو جاواں
ڈھونڈاں شہر زمین دے اندر پہنچ لگے لے آواں
توں جا سونپ خدا نوں نالے نہ کر گریا زاری
بادشاہاں دکھ پیندے آئے سنیاں اتنی واری
ایہہ تقدیر اماماں اُتے دیکھ جیوں کیوں آئی
ترس مرے بن پانی ٹھنڈے توں کیوں روویں مائی
صبر کریں تک شکر الاہی من رجا ربانی
کریم بخش چھڈ خیال اجیہا نہ کر طول کہانی
