عِشق محبت تیری اندر، میں مشہور جہانیں
راتیں جاگاں تے سِر ساڑاں، وانگ چراغ نورانی
نیندر پلک نہ لاون دیندے، نین جدوکے لائے
آتش بھریاں ہنجوں برسن، روشن شمع نشانی
بِن روشن دیدار تیرے تھیں، جگ ہنیرا مینوں
نال کمال محبت تیری، ہو چُکیوس نقصانی
کالی رات ہجر دی اندر، نہ کوئی سُکھ سُنیہا
نہ قاصد، نہ کاغذ رقعہ، نہ کوئی گل زبانی
بے قراری تے غمخواری، سُول فراق تیرے دا
رحم کریں منہ دس پیارے، ضائع چلی جوانی
دل پر بھار پہاڑ غماں دے، سینے داغ ہجر دا
بے وفائی تیری تریجی، کر دی مینوں فانی
جاندی چلی بہار خوشی دی، برم رہے گا بھوراں
سدا نہ رہسی رنگ گلابی، سدا نہ چال دیوانی
حرص ہوا تیری دی آتش، تن من پھوک جلایا
بھر مَشکاں دو نین بہشتی، ڈوہل رہے نت پانی
کالی رات جوانی والی، لو ہوون پر آئی
مُکھ دسیں تاں مِثل چراغاں، جان کراں قربانی
ہوئے موم پہاڑ صبر دے، ہتھ غماں جد پایا
اگ پانی وچ گلدا جیوڑا، شمع جیویں مستانی
جے ہن کریں غریب نوازی، عیب نہیں کجھ تینوں
میں ول آویں مُکھ دکھاویں، سیج سُہاویں جانی
صادق صبح مِنند میرا بھی، رہ گیا دم باقی
دے دیدار محمد تاں پھر، دیئیے جان آسانی
