کُڑ یاں آکھیا آن کے ہیر تائیں
اَنی وَہوٹیے اج ودھائیں نی
ملی آب حیات پیاسیاں نُوں
ہُدے جو گیاں دی وچ آئیں نی
تیتھوں دوزخے دی آنچ دُور ہوئی
رب وچ بہشت دے پائیں نی
جوڑ ی رب نے میل کے تارئیں
توں موتی لعل دی نال پُرائیں نی
وارثؔ شاہ کہ ہیر دی سس تائیں
اج رب نے چوڑ کرائیں نی
