او کو کیتا ئے کُوک رانجھے
اُچا کُوکدا چانگراں دھراسدا ای
بُو بُو مار کے لِلکراں کرے دھماں
راجے پُچھیا شور وسواسدا ای
رانجھے آکھیا راجیا چریں جیویں
کرم رب دا فکر غم کاسدا ای
حکم ملک دِتا تینوں رب سچے تیرا
راج تے حکم آکاس دا ای
تیری دھانک پئی اے روم شام اندر
بادشاہ ڈرے آس پاس دا ای
تیرے راج وچ بنا تقصیر لُٹیا
نہ گناہ تے نہ کوئی واسطہ ای
مکھی پھاس دی شہد وچ ہو نیڑ ے
وارثؔ شاہ ہُن جَگ وِچ پھاسدا ای
