دنیاں والیاں نوں کیوں اپنے دکھ دی کتھا سنائیے ؟
بے قدراں بےدرداں نوں کیوں محرم رازرم بنائیے ؟
دنیاں والے آپ نمانے، ایہہ کی درد ونڈاون ؟
لے دے کے اک دکھ ہی رہِ گیا، اوہ وی کیوں گنوائیے ؟
ناگاں توں ودھ زہری دنیا، سبھناں نوں ایہہ ڈنگے
لکھ واری ازمائی نوں کیوں، مڑمڑ پئے ازمائیے ؟
کھا کھا تھکی، رجّ رجّ ہاری، پھر بھکھی دی بھکھی
دل کردا اے بھر کے آہاں، دنیا پھوک، مکائیے
ساڈے دل دا روگ اولاّ، ایہدی پیڑ نرالی
جنہاں ساڑ مکایا دل نوں، اوہناں دا غم کھائیے
دکھاں درداں نے تاں مریاں وی نہیں پچھا چھڈنا
پھر کیوں اپنے آپ نوں اختر جیوندیاں مار مکائیے ؟
