Wastan di bheerr vich khud nu phasan ke aadmi
Beh gaya he apni chaan tak gawa ke aadmi
Uth sake na apni mitti utha ke aadmi
Saun gaya he haar ke kafan pava ke aadmi
Samjheya na fer vi eh zindagi de sach nu
Aadmi nu apne hathin jala ke aadmi
Chehreyan de naal aiven dosti paya na kar
Rakhda he hun kai cheher laga ke aadmi
Arsh vich udde kade patal vich hasda rahe
Pair dharti te kiven rakhe tika ke aadmi
Sochde eh asmaan mere ch na vaje kite
Rakhda he es trah hun sar jhuka ke aadmi
Naapda he kang nit eh aas di parvaz nu
Sapneyan nu sau hasrat de khamb laake aadmi
Reference: Chonvian Ghazlan;