میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی

میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی
کردا اے کوئی ہور
جیہڑا میتھوں بوہتا میرے
اُتے کردا اے غور
جیہڑا میراہو کے
میں توں وی کجھ ودھ اے
میں اک حد اوہ میری حد توں
کِنا ای بے حد اے
میری اکھ وچ چانن دھر کے
روح وچ پاوے شور
میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی
کردار اے کوئی ہور

چیتر سوچ دی کُنی دے نال
چُنی دیندا اے بنھ
انبراں اُتوں رات دی بُک وچ
آجاندا اے چن
دل ول جاندی راہ تے تارے
گل اک دیندے ٹور
میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی
کردار اے کوئی ہور

ہور جہاں وچ وسدا وسدا
میرے ول وی آوے
کئی واری تے ساہ توں اپنی
گل نہ دسی جاوے
کھڑ دی سوچ دا رس پی جاوے
ان ڈِٹھا ایہہ بھور
میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی
کردار اے کوئی ہور

مینوں وی کوئی شوق نہیں
کیویں ایویں شعر بناواں
اک اک لفظ نوں کچھڑ چک کے
انبراں تک لے جاواں
اوہ ای چاہ دے گھنگرو بنھ کے
بن جاندا اے مور
میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی
کردا اے کوئی ہور

خواب جیہی اک مورت کدھروں
مینوں ملن لئی آوے
ایس سمے دے پر لاکے اوہ
ہور سمے ول جاوے
پُھلاں نال یارانے اوہدے
پر کنڈیالی تھور
میتھوں شاعری کوئی نہیں ہوندی
کردار اے کوئی ہور