نظر پیا شاہزادہ دوروں، عجب جمال پری نوں
سودا کرسی جاں تک لیسی، اوّل وست کھری نوں
شاہزادہ مدھ پی کے بیٹھا، بہت شرابوں مستی
دلبر ول خیال دلے دا، دور کیتی ہور ہستی
نشہ کمال شہزادے چڑھیا، لال دسے رنگ رتا
لے قانون وجاون لگا، جاں ہویا مدھ متّا
کِلّیاں مُندریاں بند میلے، راس بنائے گھوڑے
ہر ہر تار مقام اپنے تے، خوب سُراں کرجوڑے
آپ شزادہ گاون لگا، نال زبانے مصری
مسکر سازو جائیوس جس دم، جانوراں سُدھ وسری
جس ویلے مضحک وجاوے، بول آواز داؤدی
دُکھیاں دے دُکھ جاون سارے، ہسّن کر خوشنودی
جدوں مُنّوم ساز وجاندا، وانگن مست خماراں
گوہڑی نیندر نینیں آوے، زاہد شب بیداراں
اڈدے پنکھی ڈھہن زمیں تے، کُٹھیاں ہار نہ ہلدے
سِر دھر اوہدیاں قدماں اُتے، سوندے مِرگ جنگل دے
جستہ ساز جدوں پھر چھیڑے، پاوے جان مویاں نوں
دے دے ہوش گھراں ول ٹورے، سخت بیہوش ہویاں نوں
باقانون کیتا سُر قانوں، ہر ہر تار سنواری
ستاں تاراں دی اسواری، خوب وجائے ساری
بھیرو راگ الاپن لگا، نال زبان کراری
رام کلی بھبھاس الاپے، نالے دیو گندھاری
گاوے پھیر اساوری اگوں، پھیر میاں بھّراڑے
ٹوڈی رسنادار الاپے، چڑھدی کلاں دہاڑے
خوب سراں کر گاون لگے، کدے ہنڈولے راگے
درد وراگ سجن دی آتش، جاگے نال بِہاگے
سوہنی کونسیے قماچی، جاچے نال الاپے
جوگ پرج دے دوہڑے سُن کے، دُکھیے کرن سیاپے
مال کونس دی دُھرپت گاوے، پھیر خیال ہمبیرے
ریختیاں دی لذت کردا، ٹپے نال کنبیرے
سورٹھ مٹھی راگنیاں دی، گاوے پھیر ججونتی
دیسی تے ناریز الاپے، رسنا نال بے انتی
کاہنٹریاں دا رنگ بناوے، سوہنا سنگھ نہایت
شام بِناں دن شام دکھاوے، گاوے پھیر ولایت
درباری بھوپالی گاوے، نٹ کلیان لاہوری
للتا دیگر وقت الاوے، لوہڈے پیشی گوری
سارنگ گاوے سُن فرزنداں، جو سارنگ دے خویشی
پُوربیاں شاپور سُنائے، وقت وڈیری پیشی
جنگلا تے بڈ ہنس الاپے، بروا ہور ملہاراں
کالے گھاٹ نیناں تھیں دسن، ہنجوں مینہ بہاراں
گل رخ شاہ پری دے شوقوں، لیندا تان ہزاراں
غم دے نغمے سچ محمد، دین گواہی تاراں
غزل رباعی ریختیاں نوں، گاوے وچ سرودے
ویلاں دیندے نین شتابی، دُر سٹن وچ گودے
اُچاّ تان اُٹھا لگاوے، دوہڑے وچ جگر دے
زہر الودی کانی وانگر، گھاء کلیجے کر دے
جھُلی واء سجن دی پاروں، چاوے چِت اُداسی
ہِینا ہو کریندا عرضاں، واؤ ول ارداسی
من سوال میرا ہک بھارا، ہے خوش واؤ فجر دی
جے اوہ آپ نہیں منہ دسدا، بوء پُچا دلبردی
میں عاشق بے صبر بندے نوں، چِت نہیں جے لاندا
آپ کُٹھے دے سرتے ناہیں، قدم مبارک پاندا
پھیر گئیں تاں چاء لیاویں، دُھوڑ اوہناں دے در دی
سرمہ پاواں نین سُہاواں، لائق ہوواں بصردی
جاں ہو جاویں میرے ولوں، پھیر پِیا دے جائیں
خدمت کریں سلام پُچائیں، آکھیں دے دعائیں
اسیں نہیں پج سکدے اوتھے، جس سنگ پریتاں لایاں
یار پیارے ٹور لیاویں، کول اساڈے سائنیا
درد فراق سجن دے کیتا، میں ہولا ہِک ککھوں
لکھاں ککھ اڈاریں واؤ، ایہ بھی جان ہک لکھوں
لئیں اڈار مینوں بھی ایتھوں، اندر دُھوڑاں گرداں
لکھ کوہاں دے کھڑیں مرِیندا، کر کرکے سرگرداں
تختوں چاء پیا دی نگری، جا گلیاں وچ سٹیں
بھلا کریں ایہ نال غریباں، اجرالہٰوں وٹیں
نیونہہ لگایا تے دُکھ پایا، اپنا جَرم گوایا
ایہ دل میرا گوشت بیرا، سیخاں دے منہ لایا
زہر پیالا عشقے والا، پیتا کس پچایا
نک وچ آئے ساس محمد، آس سجن دی تایا
عشق قصائی چھُری وگائی، کوہندا دے دے لتاّں
چوہیں گُٹھیں حکم اوسے دا، کس پاسے نس وتاں
عاقل تھیں بے عقل سدایا، بُھل گیاں سبھ گتاں
ننگ ناموس سنبھال محمد، دین سیانے متاں
