ملکہ خاتوں کہندی بھینے، مورت دی گل ساری
سیف ملوک شزادے مینوں، دسی سی اک واری
جیونکر سنی زبانی اس دی، تیویں آکھ سناواں
اک دن نبی سلیماںہوراں، پچھیا سبھ امراواں
پریاں دیواں آدمیاں دے، حاضر سن سرکردے
جے کجھ حکم پیغمبرکردا، سر اکھیں پر دھردے
کہیوس یارو دسو مینوں، سچو سچ زبانوں
مہتر یوسف بھائی میرا، جو ہے سی کِنعانوں
اوس جیہا کوئی صورت والا، دنیا اُتے ہوسی
اکھیں ڈٹھیاں کنیں سنیاں، دسو پنڈت جوسی
سبھناں عرض گزاری حضرت، کوئی نہ ڈٹھا اگے
پر جے ہن کوئی مہلت بخشو، ہر کوئی لوڑن لگے
کے جاپے مت ہووے کوئی، اس صورت دا ثانی
بھلی بھلیری ہے خلق اللہ، کہندے لوگ زبانی
چالیھ روز ہوئی تد مہلت، ڈ ھونڈو زمیں زمن نوں
پریاں دیو تکیندے پھردے، ہر جنے ہر زن نوں
محبوباں مقبولاں والے، ڈٹھے حسن بتیرے
گزرگیاں دے روپ جمالوں، قصے سنے گھنیرے
ساری دھرتی پھرکے، تھکے آبادی ویرانی
مہتر یوسف جیہا نہ لدھا، سوہنا مرد زنانی
جا سلیماں اگے سبھناں، چُمی زمیں ادب دی
دین دعائیں شاہ پر ہووے، دائم رحمت رب دی
اسیں تساڈے حکمے اُتے، پھر آئے سبھ عالم
اس صورت دا ثانی کدھرے، نہ کوئی جن نہ آدم
ہور عجائب سندر سوہنے، ڈِٹھے سُنے گھنیرے
یوسف ثانی مرد زنانی، نہ کوئی جگ چوپھیرے
پر کوئی لکھی ڈٹھی آیت، وچ کلام الٰہی
وَعَلَّمْنٰہُ مِنْ لَّدُنّا عِلْمًا، ایہ سنیندی آہی
وچ زبور داؤد نبی دی، جوہے نور لپیٹی
لکھیا ڈٹھا نسل تیری تھیں، پیدا ہوسی بیٹی
جوبن حُسن ادا صفائی، نقش نگار شکل دے
شوخی تے مرغوبی خوبی، بشیئر زلف کنڈل دے
مہتر یوسف نال برابر، یا اس تھیں کُجھ کسےّ
وچ کلام الٰہی ایہو، پتے اسانوں دسے
نبی سلیماں پچھیا اگوں، دسو کھاں گل ساری
بیٹی کس دی کس نگر وچ، کے ناواں اُس ناری؟
دانشمند پری پھر بولی، پکا پتہ دسالے
نام بدیع جمال کڑی دا، بیٹی شاہ شہپالے
اوہ اگوں شاہ رخ دا جایا، اوہ اولاد تساڈی
اگوں آپ سیانے صاحب، حاجت کے اساڈی
دتا حکم نبی نے اگوں، صورت نقش بناؤ
تاں میرے دل ہووے تسلی، کر تصویر دکھاؤ
پری عجائز مورت کارن، کیتا فکر اندردا
ترے سے ہور حکیم سیانا، ہر اک اہل ہنردا
ہور کئی تاریخاں والے، دین جو غیبوں خبراں
کرن لگے تدبیر شکل دی، تک تک زیراں زبراں
کر تدبیر عجائز ہوراں، اک تصویر بنائی
اطلس لے بہتّر رنگا، اس پر خوب سُہائی
زینت زیب ہزاراں کیتے، وانگن باغ بہاراں
لے گئی پھر پاس نبی دے، مورت نقش نگاراں
دیکھ رہیا حیران پیغمبر، ست دن تے ست راتاں
واہ خالق جس بندے کیتے، صاحب ایڈ صفاتاں
اٹھویں روز مصوّر تائیں، نالے ہور حکیماں
خلعت تے زر دولت بخشی، وافر مال نعیماں
اک انگوٹھی ہتھ اپنے دی، نالے ایہ دو نقشے
شاہزادے دے دادے تائیں، نبی سلیماں بخشے
اُس تھیں بعد لئے شاہ عاصم، پھیر اس نوں ہتھ لگے
ویکھن سات ہویا ایہ عاشق، آ پُہتا تُدھ اگے
