شاہزادِے ہِک یاراں وِچّوں، پاس زنگن دے گھلیا
جو کُجھ مکر فریب پڑھایا، دین سُنیہا چلیا
جا کہندا اُس زنگن تائیں، میں گھلیا شاہزادے
کیہوس کرو ظہیر نہ سانُوں، اؤکھے ہوئے زیادے
جو کُجھ خواہش تیری ہوسی، سویو میں بھی منساں
فرق نہ کرساں حُکم تیرے وِچ ،تابع تیرا بنساں
تیر تبر تلوار کماناں ،دے ہتھیار اسانُوں
دس دِن ہور گُذار مِلاں گے، طلب شکار اسانُوں
سُن کے ایہہ سُنیہا زنگن ،بُہت ہوئی خُوشحالی
بھیج دِتّے ہتھیار اوہناں دے، ہور گھلّی کُجھ ڈالی
دس بھارُو باراں سِنگے ،کوہ کے خُوب پکائے
پنج دریائی مچھ وڈیرے، اوہ بھی چاتلائے
بھیجی ایہہ مہمانی کرکے، سیف ملُوکے تائیں
دساں دِناں نُوں ملنا کیِتا ،بیٹھی چائیں چائیں
سیف ملُوک شکار بہانے، چھڈ گیا اُس تھانوِیں
ٹلّا محکم بنھ کے بیٹھا، ٹِھلھ پیا دریانوِیں
یاراں سنے سوار ٹلّے تے، ہو ٹُریا شاہزادہ
قیدوں ربّ خلاصی بخشی، کردے شُکر زیادہ
ترئے دِہاڑے ٹلّے اُتّے، رُڑھدے گئے شتابی
چؤتھے روز وُڑھی پِھر اگّوں، ہور قضا وہابی
آئی باجھ نہ مردا کوئی، جے ڈِگّے اسمانوں
توڑے وِچ سمندر ڈُبّے ،خؤف نئیں کُجھ جانوں
آئی دِے دِن بچدا ناہیں ،جے سؤپایئے بھؤرے
لکھ دوا ہِک ککھ نہ لگدی، ہتّھوں بندی مؤہرے
چؤتھے روز پکھیرُو کوئی، اُڈدا اُڈدا آیا
قد اوہدا کے آکھ سُناواں، انت نہ جاندا پایا
پنجہ مار اُس پنکھی ٹلّا، چاء ہوا وِچ کھڑیا
یار رہے سبھ ٹلّے اُتّے، شاہزادہ مُڑ جھڑیا
پانی وِچ ہوائیوں گِریا، اُچّی جائیوں آیا
ڈُب گیا دریا دِے تھلّے ،رکھّیں بار خُدایا
غؤطے کھاندا مر مر جاندا، پڑھدا نام اِلہی
ہمت کردا باہیں تردا، تارُو مرد سپاہی
زور آوری شہزادے والی، گِنتر وِچ نہ آوے
ربّ دِے پائے بھلے بھلیرے ،کؤن شمُار لیاوے
