راکھا عِشق آہا وِچ دیہی ،نئیں تاں کیکر بچدا
رچدا عِشق جِتّھے پِھر اوتھے ،قاتل مؤہرا پچدا
یُمن عِشق دا ہر کوئی جانے، گل نئیں ایہہ گُجھی
سسّی پَیر چرہے وِچ دھریا ،چرہ اگّے دِی بُجّھی
روڈا وڈھ ندی وِچ سُٹیا ،تاں بھی ناہا مویا
آمحبُوباں دِے دروازے، پھیر سوالی ہویا
شاہ شمس دِی کھل لُہائی، اڈّی چوٹی تائیں
زندے رہے نہ موئے مُولے، کتنے گِن سُنائیں
جو ہِک واری مرکے جیوے، پھیر اوہناں کے مرنا
دُنیا اُتّوں جِس دن بھاوے، اُس دِن پڑدہ کرنا
بعضے عاشق ہُن تک زِندے، دُنیا اُتّے وسدے
خاصاں تائیں ظاہر دِسدے، عاماں بھیت نہ دسدے
رانجھے ہِیر سیالے والی، ایہو گل سُنیندی
چُپ مُحمّد بات اجیہی، ناہیں بُہت پُنیندی
