واہ کریم اُمّت دا والی، مِہر شفاعت کردا
جِبرائیل جہیے جِس چاکر، نبیاں دا سر کردہ
اوہ محبُوب حبّیب ربّانا، حامی روز حشر دا
آپ یتیم یتیماں تائیں ،ہتھ سِرے پر دھردا
جے لکھ واریں عطر گُلابوں، دھویئے ِنت زُباناں
نام اُنہاں دے لائق ناہیں، کے قلمے دا کانا
نعت اُنہاں دِی لائق پاکی ،کد اساں ناداناں
میں پلیت ندِی وِچ وڑیا ،پاک کرے تن جاناں
نال اِشارت ٹُکڑے کیتا، جِس نے چن اسمانی
سُک روڑاں تھیں جِس پڑھایا، کلمہ ذِکر زُبانی
مُعجزیوں اُس بُہت ودھائی ،تھوڑی سی مہمانی
لشکر تساّ سبھ رجایا، ہِکسے کاسے پانی
صدر نشین دِیوان حشر دا، افسر وِچ اِماماں
کُل نبی مُحتاج اِنہاندے ،نفراں وانگ غلاماں
دُنیا تے جد ظاہر ہویا، گھُر یا دین دمامہ
کوہ قافاں نے سیس نِمایا، کوٹ کُفّار تماماں
تخت چبارے شاہی کنبے ،ڈھٹّھے کُفر منارے
چھیک دِتّے قُرآن اوہدے نے، اگلے دفتر سارے
سبھو نُور اوسے دے نُوروں ،اُس دا نُور حضُوروں
اُس نُوں تخت عرش دا مِلیا ،مُوسیٰ نُوں کوہ طُوروں
لَو لَا کَ لَمَا خَلَقتُ الکَونَ ،آیا شان اِنہاں دے
جِنّ اِنسان غُلام فرِشتے، دوئے جہان اِنہاں دے
نُور ِمحُمدّ روشن آہا ،آدم جدوں نہ ہویا
اوّل آخر دوئے پاسے، اوہو مل کھلویا
پاک جمال اوہدے نوں سِکدے ،روح نبیّاں سندے
حُوراں ملک اُنہاندی خاطر ،خدمت کارن بندے
ولی جِنہاں دِی اُمّت سندے، نبیاں نال برابر
اُمّت اُس دِی بنیا لوڑن ،مُرسل ہور اکابر
حُسن بازار اوہدے سے یُوسؑف ،بردے ہووکاندے
ذُوالقرؑنین سلُیمؑاں جیسے ،خدمت گار کہاندے
عیسؑیٰ خاک اِیہناں دے در دی، گھِن تیمم کردا
تاہئیں دست مُبارک اُس دا ،شافی ہر ضرر دا
خال غُلامی اِس دِی والا ،لایا پاک خلیلؑے
جانی نُوں قُربانی کیتا ،مہتر اسما عیؑلے
مُوسؑیٰ خضؑر نقیب اِنہاندے، اگّے بھجن راہی
اوہ سلطان مُحمّد والی ،مُرسل ہور سپاہی
دہ سے سدّ جنہاں نُوں ہویا، نیڑے آء پیارا
نعت اِنہاں دِی کے کُجھ لِکھّے، شاعر اؤ گنہار
