ایہو فال ربّے پرسٹ کے، شاہزادہ لتڑایا
جنڈ گرنڈا رکھ سرہانے، پاس زمیں تے لایا
اکھّیں سُتیاں تے دِل جاگے، جاگے طالع سُتّے
اچن چیت ہِک مرد ازغیبوں ،آن کھلا سِراُتّے
انگ اِنسانی رنگ نُورانی، آن نسنگ کھلوتا
بھاری سِی دستار سِرے تے، سبز جِیویں رنگ طوطا
صُورت سِیرت وانگ خضر دے، چہرہ سُورج چمکے
والاں تِھیں خشبوئی ہُلّے، آن چؤطرفی رمکے
حُسن جمال کمال اوہدے دِی، اوڑک حد نہ آہی
دم دم اندر پاک زُبانوں، کردا ذِکر اِلہی
فیروزہ رنگ عاصہ ہتھ وچ ،سبھ سفید پوشاکی
مظہر نُور اِلٰہی دِسدا، جُثّے جامے پاکی
خسخس جِتنی میل نہ کِدھرے ،نہ پَیریں نہ جوڑے
ساوے وال سرے تے لشکن ،جیؤں سی کلغی توڑے
ہتھ دُوجے اُس چھنّا پھڑیا، ٹھنڈے پانی بھریا
حؤض کؤثر دے چشمے وانگر، دندیاں اُتّوں تریا
خُش آواز رسیلا کرکے، مِٹّھی نال زُبانے
شاہزادے نُوں کہیا اُس نے، اُٹھ عاشق مردانے
اِس جُوہے وِچ تیرے کارن، مؤلیٰ مینُوں گھلیا
ہور نئیں کوئی مطلب میرا، نئیں کِتے ول چلیا
تیرے اُتّے رحمت کیتی ،آپ خُداوند سائیں
پانی دے اُچیچا گھلیا، تُدھ ول میرے تائیں
اُٹھ شتابی نال خُشی دے ،پی ایہہ شربت مِٹّھا
تھوڑے دِن ہُن مُہلت رہندی، کُھلسی تیرا چِٹھا
اج کل وِچ خُداوند تینُوں، ایسی تھاں پُچاسی
جِتّھوں محرم اوس پری دا، مِلسی تے دس پاسی
اوہ بھی نال تیرے ٹُرجا سی، توڑ پری تک سنگی
دِل تِھیں چِنتا چا شاہزادے ،نہ کر خفگی تنگی
فِکر فِراق قضیے سختی، دُکّھاں چھیکڑ آئی
وقت خُشی دا نیڑے آیا، ہمت کرتُوں بھائی
اگّے تھوڑی بِپتا رہندی، گیا قضیہ لما
چل شاہزادے ول سجن دے، بیٹھ نہ ہو نِکما
سیف ملُوک اوہدی گل سُن کے، پل وِچ دُونا ہویا
گل نہ سی کوئی آب حیاتی، مویا اُٹھ کھلویا
شہر سبایوں پاس سُلیماں ،پُہتا ہُد ہُد مِٹّھا
یا یُوسفؑ پیراہن گھلیا ،یعقوبے نے ڈِٹّھا
یاسسّی نُوں ملِے ستھوئی، پہلے کیچ نگر دے
یاوکیل زُلیخا ڈِٹھّے، خاص عزیز مِصر دے
یاہیرے دا باہمن آیا ،رانجھے دے وِچ خانے
یا مجنُوں ول زید لیایا، لیلیٰ دے پروانے
یا اوہ مینہ بہاری مِلیا ،باغ خزاں دے مارے
یا اوہ باتی بُجھدی جاندی، پُہتا تیل دوبارے
یابُلبُل نُوں واء فجر دِی، رُقع کھڑے گُلاں دے
یا اوہ راہبر محرم ملیا، اوجھڑ بُھلّے جاندے
یا اوہ رات ہنیری اندر، چڑھیا چن اسمانی
یا اوہ انھے مادر زادے، لدھّی نظر نُورانی
یا تعویذ فرشتے آندا، اُپر چخا خلِیلے
یا کُھوہے وِچ یُوسف کارن، کھڑیا وحی وکیلے
سیف ملُوکے اچن چیتی، اکّھیں اُگھڑ گیاں
سر، دھڑ،کن بناکے سُندا ،کُھل گیاں کھِڑکیاں
اُبّڑھ واہیا اُٹھ کھلوتا، بُھلّی تریہہ تمامی
اوس بزُرگ ول نال ادب دے، نیؤں کے ہویا سلامی
باتعظیم سلام ہزاراں، کرکے ادب زِیادہ
یاحضرت! کے نام تُساڈا، کردا عرض شہزادہ
اوس بزُرگ نے کہیا اگّوں، میں ہاں ملک سرشتہ
میرا نام خُداوند دھریا، حُورائیل فرشتہ
لکھ لکھ ہووے مُبارک تینُوں، سیف ملُوک جوانا
تھوڑی سختی رہندی باقی، پِھریا نیک زمانہ
مطلب تیرا حاصل ہوسی، جاسن غم ہزاراں
نال بدیع جمال پری دے، کرسیں چین بہاراں
عقد نکاح کریں گا اُس نُوں، راج ہووے گا تیرا
شاہ پریاں دے گھر وِچ خوشئیں، کاج ہوویگا تیرا
چاہ مُراد تیری سبھ مِلسی ،دؤلت تخت شاہی دا
حِیلہ کرجے ملِے وسِیلہ، وِچ وکِیل چاہیدا
جے سؤحیلے باجھ وسیلے، کریئے نال دلیلے
بھار بیڑے دا پار نہ جاندا ،باجھ ملاح رنگیلے
نال ملاح صلاح ملائیں، ٹِھلھ چلائیں بیڑا
پِیر بناں تدبیر نہ کوئی ،جھُوٹھا ایہو جھیڑا
لوڑ موکّل کریں توکّل، منّیں اُس دا کیہا
دس پاوے تے یار ملاوے ،غم ہووے پِھر بیہا
کنڈے سخت گُلاباں والے، دُوروں ویکھ نہ ڈریئے
چوہباں جھلیئے رت چوایئے، جھول پُھلیں تدبھریئے
باشک ناگاں دے سرگاہیں، آون ہتھ خزانے
رت ڈولھیں پھٹ کھاویں شاہا، سؤکھے نئیں یرانے
سیف ملُوک شاہزادے تائیں، حُکمے نال ربّانے
اعظم اِسم فرشتے دسیا، پڑھیا شاہ سیانے
عاصے نال فرشتے سچّے ،لیک زمیں تے پائی
کہیوس اِسّے رُخ تے جائیں، لوڑ کریں ہرجائی
آپ فرشتہ غائب ہویا، چھوڑ شہزادے تائیں
سیف ملُوک خُشی کر ٹُریا، ہوئیاں دُور بلائیں
خاطر جمع تسلّی ہوئی، خطرہ رہیا نہ کوئے
چامل چایا تے اُٹھ دھایا، شیر جنگل جیؤں ہوئے
