دُھپّاں پالے سِر تے سہندا، نِیندر بُھکھ پیاساں
اگّے ہی اوہ مان نہ آہا ، لگ پئیاں ہُن آساں
اعظم اِسم پکاندا جاندا، برکت اِس دِی بھاری
قُوّت زور عِشق دا تن وِچ ،ہور اِسم دِی یاری
ِہک دِن تُردے تُردے جاندے ، جا اُچّی ہِک تکّی
اوسے ول اُتیرے چڑھیا ، رکھ دلیری پکّی
اُچّا تھاں وڈیرا آہا ، چڑھدا گیا اگیرے
اُتّے جا مُتعجب ہویا ، پھیری نظر چوپھیرے
ہر ہر پاس نِگاہ دؤڑائے ، تکّے ربّ دِیاں کھیلاں
جِیؤں کرنجد اُتّے چڑھ مجنُوں ، تکدا سی گھرلیلاں
قِلعہ بُلند حِسابوں باہر، ، نظر پیا ہِک پاسے
ہِک ہِک بُرج اوہدے دا ایرا ، سارا کم رُہتا سے
باہی ایڈی اُچّی آہی جے اِلہہ کرے پُہارا
پہلے چِیرے پہنچے مرکے ، اگّے ہور پسارا
جے سِیمُرغ اُڈارِی مارے ، سارِی قُوّت کرکے
اُس نُوں بِھی کم مُشکل آہا ، اُتّوں لنگھن ترکے
پیر زمِین دے ہیٹھ سِِرے سن ، کِنگریاں اسمانی
دِسن بند ہوئے دروازے ، نہ کوئی راہ نِشانی
سیف ملُوک قلعے ول ٹُریا ، ذرّہ خؤف نہ کھاندا
مُڑجیؤ اؤکھا سؤکھا کرکے ، کول قلعے دِے جاندا
اوہ اندر نُوں وڑیا لوڑے ، کھول کِیویں دروازہ
جُسّے جامے پاکِی کِیتی ، وضو کِیتا مُڑتازہ
اعظم اِسم مُبارک پڑھیا ، قُفل اُتارے در دِے
کر بِسمِ اللہ اندر وڑیا ، کردا سیر اندردِے
ہر ہر چُھپّن چُھوتے تکّے ، ہر ہر بُرج منارے
ہر باہی دروازِے کوٹھے ، تھاں تکِیندا سارے
ڈِٹھیؤس صِحن قلعے دِے اندر بُہت عجب ہِک ماڑی
نال جنّت فِردؤس برابر ، خُوب کریگر چاڑھی
جِویں اسمان کھرے تے راتیں ، چمکن رؤشن تارے
تِیویں اُس بنگلے دے دِسدے ، شِیشے چمکن ہارے
لعل جواہر موتی ہیرے ، جُڑت جُڑا چؤپھیرے
دِینہ چن وانگر دُوروں لِشکن ، رؤشن کرن ہنیرے
شاہزادے جد ڈِٹّھا دُوروں ، بنگلہ خُوب سُہایا
دِل نُوں برقرارِی آئی ، اُٹھ اُتے ول دھایا
جابنگلے دے در تے پُہتا ، ویکھ تعجب رہیا
آکھے دُوجا رُوئے زمین تے ، ڈِٹّھا نہیں اجیہا
بُہت بُلند شمُاروں بنگلہ ، انبر نال منارے
خُوب بِلور عقیق کھرے دِے ، اِٹّاں وٹّے سارے
گِردے دا کُجھ انت نہ آوے ، کے کُجھ آکھ سُناواں
ہِک بنگلے وِچ دنگلے خانے ، وانگن شہر گِراواں
چھجّا چھت بنیرا جھالر ، جڑ موتی فیروزے
چُونے بدلے چاندی کندھیں ، درج ہوئی زر دوزے
کندھے اُتّے طاق سُنہری ، بُہت بُلند بنائے
پت ہرے فیروزِے کولوں ، چاندی ڈال لگائے
رنگا رنگ عجائب بُوٹے ، رنگاں نال سجائے
لاجوردِے وانگ رنگ اسمانی ، نقش نگار سہائے
سُرخ عقیق ہیرے دِیاں کنیاں ، لعل زمُرّد گھڑ کے
رنگ برنگی پُھل بنائے ، شاخاں اُتّے جڑکے
گؤہر تابش دار کھرے دِی ، گئی چؤپھیرے بن دِی
ہِک ہِک ٹِکّی دینہہ رؤشن دِی ، ہِک ہِک چؤہدیں چن دِی
واہ نقّاش کریگر بھارے ، کیتے نقش ہزاراں
باغ بہاراں تے گُلزاراں ، میوے رُکھ قطاراں
تتّر مور چکور ہزاراں ، بھؤر لٹورے طوطے
رنگا رنگ پہاڑی پنکھی ، ویکھ رہے رُوح غوطے
آدم جِن پری دِیاں لِکھیاں ، خُوب شکل تصوِیراں
تختاں تے شاہزادِے بیٹھے ، کُرسی فرش امیراں
بنگلے دے دروازے اگّے ، بنے بازار چورستے
ہٹ بھرے کُجھ گھٹ نہ آہا ، لوڑ پوّے جِس دستے
کھانے دانے چنگ چنگیرے ، چِیز نعامت سُچیّ
برفِی خستہ اتے جلیبی ، پیڑے حلوا لُچی
برفی دانے خُوب مکھانے ، بادشہانے کھانے
تریہہ پیاسے جاندی پاسے ، ویکھ پتاسے دانے
امرسے تمرسی والے ، ریوڑیاں خجُورے
وڑے کرارے بھُنے پکوڑے ، پاپڑ اتے پنجوُرے
لڈّو چاکی قُرص گُلی سی ، مٹھیائیں ہرجنسی
تھوڑا کھانا بُہت سُنانا ، کؤن نِکمّا گِنسی
امن امان دُکان بھرسے سن ، نان بائیاں حلوائیاں
آدم کول نہ دِسداربّا ، کِس تلیاں تلوائیاں
گوشت حلوے پھُلکے چاول ، ہور اچار مُربےّ
دالیں ساگ بُھنّے تے تڑکے ، جو چاہئے سولبھّے
گِری بادام چھوہارے کھوپے ، ساؤگیاں سن نغزاں
بھرے بزار انار مُنقّے ، خستہ پِستہ مغزاں
ستر رنگ طُعام پکّے سن ، پئے ہوئے وِچ ہٹّاں
بُہت نہ ٹھنڈے بُہت نہ تتےّ ، نرم آہے جیؤں پٹّاں
کھانے تک جیؤ کرے دِھگانے ، کھالیئے من بھانے
مغز چڑھے خُشبُو اوہناں دِی ، قوّت پئے پرانے
شِیشِی نال پرُتّی شِیشِی ، بھریاں عِطر گُلابوں
کئیں طرح دے شربت مٹّھے ، ناہیں کمی شرابوں
نرم لطِیف گوارے تازے ، کوئی نہ دِسدا بہیا
لگّا پیا بزار شہزادہ ، ویکھ تعجب رہیا
آدم زاد نہ کِیڑا مکھّی، کاں نئیں کوئی کُتّا
خبر نئیں ایہہ کیسی حکمت، ہووے نئیں کوئی بُتّا
کھاناہِک نہ دِسدا بیہا، سبھّو تازے تازے
بھرے رکاب کباب نروئے، بُہتے بے اندازے
کھان پکاون والے ایتھوں، کدھر مارے سارے
مت کوئی کھیل جِنّاں دِی ہووے ،شاہ دلِیل گُزارے
کِتنی مُدّت بُھکھیاں گُزری، ان نہ اکھّیں ڈِٹھّا
اج اِس جائی نظری آیا، کھانا ہر اِک مِٹّھا
مت کوئی غیبی عالم ہووے، مینُوں نظر نہ آوے
کھانے نُوں ہتھ پانواں اینویں، جانوں مارگواوے
یار نئیں میں اکھّیں ڈِٹھّا ،رکھّاں آس مِلن دِی
جنگل تے کوہ قاف لِتاڑے ،وانگن کوہ شِکن دِی
باجھ مِلے مرجاواں ایتھے، رہگ افسوس گھنیرا
یار سجن نُوں خبر نہ ہووے ،کِس کم آون میرا
پھیر کہے دِل تکڑا کرکے ،کیہ کرے گا کوئی
جے کُجھ بھاء میرے وِچ لِکھّی ،اوڑک ہوسی سوئی
چِٹّا ٹکا ٹِکا ہٹی تے، ہِک رکاب اُٹھایا
طلب موافق پلّے پایا، ودھدا موڑ ٹکایا
کر بِسم اللہ چائے لُقمہ، جو کُجھ حد ادب دِی
کھالیا جو خاہش آہی، حمد گُزارِی ربّ دِی
ہو معمُور بیٹھا شاہزادہ، ذرہ خؤف نہ کھاندا
اِس ہش دھاتی بنگلے سندا، بُوہا لوڑن جاندا
