دل دا حال سنایئے کیہ
پتھر نوں پگھرایئے کیہ
مننا نہیں جد کافر نے
منتاں ترلے پایئے کیہ
دنیا تلکن بازی اے
ایتھے پیر جمایئے کیہ
ککر جمیاں باتاں تھیں
محفل نوں گرمایئے کیہ
ویلا بہوں سختیرا اے
دلڑی نوں فرمایئے کیہ
اوہ تے پیار دا ویری اے
اوہنوں یار بنایئے کیہ
خالم خالی ہتھ لے کے
ظفرا گھر نوں جایئے کیہ
حوالہ: غزلئی؛ صفحہ 87