ویکھ کے سوہنے دا لشکارا
انھا ہو گیا عالم سارا
اساں غریباں نوں ورچایا
لا کے رب حشراں دا لارا
ربّا! تیرا موسم بدلے
بدلے سوچ میری دا دھارا
اج وی پیسے دھیلے باجھوں
کر لیندے نیں لوک گزارہ
صدق دا سد سنیہا لے کے
آیا آساں دا ہرکارا
چھڈ کے قسمت والا جھورا
کرلے ظفر میاں ! کوئی چارا
حوالہ: غزلئی؛ صفحہ 61