تینوں سجناں رب کولوں وی کھو لئیّے
تیرے بھولے چہرے توں سنگ آوندی اے
چانن ورگے پیراں نال اوہ آوے تے
لگدا اے اوہ اسماناں توں لنگھ آوندی اے
توں جد سادہ کچ دی چوڑی پاؤندی ایں
خورے ہور جہانوں ایہہ ونگ آوندی اے
سورج میری چھت دے ولّوں چڑھدا اے
مِٹھیئے تیری چھت ولّوں ٹھنڈ آوندی اے
تیری مرضی رب دے اُتے چھڈی اے
سانوں اپنے رب کولوں منگ آوندی اے
