اَسمان دی چُپ

سچیو
سچ بولن دی
سانوں ایہہ سزا ملی
جو کُوڑ ساڈے متھے تے ملیا گیا
سچ لِکھن لگے تے
ہتھاں چ کِل کھبو دِتے گئے
سُولیاں ساڈے لہو نال رنگیاں گئیاں
پر ساڈا حوصلہ نہ ترُٹیا
سانوں دسیا گیا سی جو خدا ہمیشہ سچ دے نال اے
سچیو!
اسیں اودوں ترُٹے
جدوں
گِدھ ساڈا مغز کھان نوں ٹُٹ پئے
تے چیلاں اکھیاں دا نُور کھوہ کے لے گئیاں
ساڈے سچ دی لادھ ہوندی رہی
پر کِسے غیبی ہتھ نے سانوں
سُولی توں اسمان ول نئیں چُکیا

تے جدوں ساڈے پنجر نوں مِٹی چ
دبیا جا رہیا سی
اوس ویلے
عیسٰی نہ پہاڑی تے سی
نہ سُولی اُتے
تے اسمان مریم وانگ چُپ سی