قاصد آن رانجھیٹے نوں خط دتا
نڈھی موئی ہے نک تے جان میاں
کوئی پاء بُھلاوڑا ٹھگیوئی
سِر گھتیو چاء مسان میاں
تیرے واسطے رات نوں گِنے تارے
کشتی نُوح دِی وِچ طوفان میاں
اِک گھڑی آرام نہ آؤندا اِی
کیہا ٹھوکیو پریم دا بان میاں
تیرا نانو لے کے نڈھی جیوندی ہے
بھانویں جان تے بھانویں نہ جان میاں
مونہوں رانجھے دا نام جاں کڈھ بہندی
اوتھے نِت پوندے گھمسان میاں
راتیں گھڑی نہ سیج تے مول سوندی
رہے لوگ بہتیرڑا ران میاں
جوگی ہوئی کے نگر وِچ پا پھیرا
موجاں نال توں نڈھڑی مان میاں
وارثؔ شاہ میاں سبھو کم ہوندے
جدوں رب ہندا مہربان میاں
