مٹھی مٹھی ایہہ گل نہ کرو بھیناں
میں تاں سُندیاں ای مر گئی جے نی
تُساں ایہہ جدوکنی گل ٹوری
کھلی تلی ہی میں لہ گئی جے نی
گئے ٹُٹ ستران تے عقل ڈبی
میری دُھکھ کلیجڑے پئی جے نی
کیکوں کن پڑائی کے جیوندائے
گلاں سُندیاں ای جند گئی جے نی
روواں جدوں سُنیا اوسدے دُکھڑے نوں
مٹھیں میٹ کے میں بہہ گئی جے نی
مسو بھنے دا نانو جاں لیندیاں ہو
جِند سُندیاں ہی لُڑھ گئی جے نی
کویں ویکھیے اوس مستانڑے نوں
جس دی تِرنجناں وچ پیو پئی جے نی
ویکھاں کیہڑے دیس دا ایہہ جوگی
اوس تھوں کون پیاری رُس گئی جے نی
اک پوست دھتورڑا بھنگ پی کے
موت اوس نے مُل کیوں لئی جے نی
جِس دامانو نہ باپ نہ بھین بھائی
کون کرے گا اوس دی سہی جے نی
بھاویں بھکھڑا راہ وِچ رہے ڈھٹھا
کسے خبر نہ اوس دی لئی جے نی
ہائے ہائے مٹھی اوہدی گل سُن کے
میں تاں نِگھری بوڑ ہو گئی جے نی
نہیں رب دے غضب توں لوک ڈردا
متھے لیکھ دی ریکھ ویہہ گئی جے نی
جس دا چن پُتر سواہ لا بیٹھا
دِتا رب دامانو سہہ گئی جے نی
جس دے سوہنے یار دے کن پاٹے
اوہ تاں نڈھڑی چوڑ ہو گئی جے نی
وارثؔ شاہ پھرے دُکھاں نال بھریا
خلق مگر کیوں اوس دے پئی جے نی
