ہتھ بنھ نیویں دھون گھاہ مُونہہ
وچ کڈھ دندیاں منتاں کھا لیاو و
تیرے چلیاں ہُندی ہے ہیر چنگی
دھروئی رب دی مُندراں والیا و و
اَٹھ پہر ہوئے بھُکھے کُوڑ مے نُوں
لُڑ ھ گئے ہاں فاقڑ ا جالیا و و
جَٹی زہر والے کسے ناگ ڈنگی
اساں مُلک تے ماندری بھالیا و و
جو گی واسطے رب دے تار سانُوں
بیڑ ا لا بَنے اللہ والیا و و
لکھی وچ رضا دے مرے جَٹی
جس نے سپ دا دُکھ ہے جالیا و و
تیری جَٹی دا کیہ علاج کرنا
اساں اپنا کوڑ ما گالیا و و
وارثؔ شاہ رضا، تقدیر، ویلا،
پیراں ، اولیاواں ناہیں ٹالیا و و
