راہیا راہ راہ جاندیا کیہہ کیہہ دیاں سُنا
اوئے کہانی دیس پنجاب دی پتّھر دے روا
کیہہ کیہہ گاواں گیت وے کِیکن وجن ساز
نین نہ جتّھے پہنچدے آوے اوتھوں واج
میں تتّی دھی پنجاب دی میرے پُھٹے ویکھ نصیب
کِیکن دسّاں کھول کے ٹکّی گئی میری جیب
جُڑے ہوئے میرے ہتھ وے جُڑے ہوئے میرے پَِیر
کہیا کو ڈِگّا ظلم وے کہیا کو ڈِگّا قہر
متّھے اوتے لیکھ وے شوکن کالے ناگ
میں سوہنی پنج دریاں دی ویکھ تتّی دے بھاگ
قسمت میری سوں گئی جاگے کُل جہاں
میں جاناں میرا رب وے میں جاناں میرا ایمان
پاڑاں سُوہیاں چولیاں کھولاں بازو بند
میں بھجاں ٹُٹّاں ٹھیکریں ہوواں تند و تیز
ہوواں لیر و لیر وے ہوواں تار وتار
آو طوفانو ہڑو وے میں ڈبّاں جا وِچکار
کِیہہ ہویا جے دِسدے ثابت ایہہ قلبُوت
کی میں جیوندی جاگدی دِسّے کوئی ثبُوت
اُڈدی اُڈدی آئے وے پرلے پارو سو
جمّن والے جیون دے پَوے کوئی کنسو
راہیا راہ راہ جاندیا سُن جائیں میری گل
گِٹے گوڈے بھنّ کے کِیکن آواں چل
کتّھے میری امڑی جیوناں جائی ماں
ناں چپّو ناں بیڑیاں کِکن تراں جھناں
کتّھے انگن موکلا کِتّھے گِیٹے گیند
میں چڑھی چبارے اپنے کس نے لائی سیندھ
کِتھے گئیاں گُڈیاں گئے پٹولے نال،
کِتّھے مہندی رانگلی کِتّھے سالو لال
کِسے نہ گُندیاں مینڈھیاں کسے نہ پائے پُھل
کسے نہ پایا چَونک وے زُلفاں گئیاں کُھل
کسے نہ ڈولی پائی وے کسے نہ گائے سہاگ
کسے نہ گائیاں گھوڑیاں کسے نہ منگےلاگ
کسے ربّ دے رُوبرو کیتا نہ اقرار
کسے نہ پانی چکّھیا میرے سر توں وار
کسے نہ کھولی پتری کسے نہ کِیتا کاج
سر بزاراں رُلی وے اُچّے گھر دی لاج
کِتھے رانی ماں نی کِتّھے راجا باپ
میں ہری چند دی نار وے دِتّا کِنّھے سراپ
کِتّھے ماں دی جائی وے کِتھے بھین دے ویر
لہو ماس دی سانجھ وے کِس نے دِتّی چِیر
کِتھے انگ سہیلیاں کِتھے پِنڈ گراں
کیہہ کیہہ مینُوں بیتیاں کِس نوں دسن جاں
انگاں نالوں انگ وے کِس نے دِتّے توڑ
کچّے گھڑے وہاج کے مینوں کس نے دِتّا روہڑ
کِتّھے جمّن والڑے کِتّھے سجّن سَین
میں تتّی دھی پنجاب دی روون تتّی دء نین
زمیں ہوئی دو پھاڑ وے کِسے نہ منگی رُکھ
لہواں نال لہو وے کِس نے کِیتے وَکھ
زور زبر دی حد وے اُتاں دی بھرمار
ایتھے وِکیا دھرم ایمان ایتھے وِکی دیس دی نار
