سورج چن نوں پیار کراں میں عارف دلوں ب جانوں
پھیر وی کیوں نہیں اوہ کردے، نھیرا مرے جہانوں
وچھڑے سجن جگّ وچّ کیہنے، دیکھے مڑ کے آؤندے
تیر اوہ سِدا دراڈے ڈگے، نکلے جہڑا کمانوں
پتھر اتے لیک سمجھ توں، میرے ایس بچن نوں
انکھی کدے اوہ قول نہ ہارن، کڈھن جدوں زبانوں
اوہدے ناں دے حرف میں کُھرچاں، دل دی تختی اتوں
پر اوہ اچرج خیال اے جہڑا لہندا نہیں دھیانوں
مینوں پتہ پچھان سکے نہ اوہدی اکھ دا چانن
واج نہ ماری میں رستے وچّ اوہنوں ایس گمانوں
میں جد اوہدا در کھڑکایا، اک دردی پرچھاواں
نیناں دے وچّ ہنجھو لے کے آیا باہر مکانوں
شالہ رہن سلامت عارف میرے پنڈ دے واسی
مرنوں مر جاندے نے جہڑے نسدے نہیں میدانوں
