میں جس لوک بھلائی خاطر اپنا آپ اجاڑ لیا
اس جگ دے لوکاں نے مینوں نیزے اُتے چاڑھ لیا
جہڑا دیوا بال کے اپنے ویہڑے نوں رشنایا سی
اوہدی لاٹ دے کارن میں ہی اپنے گھر نوں ساڑ لیا
میں اوہ رُکھ ہاں جس دی چھاویں، جہڑا بیٹھا اسے نے
ٹردے ویلے پتھر مار کے، میرا ہی پھل جھاڑ لیا
میں تاں دھرتی دے چہرے دی، کالخ دھوون آیا ساں
اوہدا مکھ سنوار نہ سکیا، اپنا آپ وگاڑ لیا
جد وی ٹیساں گھٹن تے آئیاں، دکھ دے لوبھی ہردے نے
زخماں اتے لُون چھڑک کے، اپنا درد اکھاڑ لیا
چیتر رتّ نوں جی آیاں نوں، آکھن پاروں عارف میں
اپنی رتّ دی ہولی کھیلی، اپنا عکس وگاڑ لیا
