سوچاں اُتے پہرے لائے لوکاں نے
چار چفیرے جال وچھائے لوکاں نے
اک دوجے توں اپنے عیب چھپاؤن لئی
ونّ سونے بھیس وٹائے لوکاں نے
لٹّ کے سوہنے، ہریاں بھریاں باغاں نوں
سیجاں اتے پھلّ سجائے لوکاں نے
چڑھدے سورج نوں تے پوجے ہر کوئی
ڈُبیا سورج، نین چرائے لوکاں نے
نال بے دردی دل مندر نوں ڈھاہ کے تے
اُچے اُچے محل بنائے لوکاں نے
ظالماں اگے جوڑ کے ہتھ کھلوندے نے
ماڑیاں اتے ظلم کمائے لوکاں نے
ہیرے لبھن تُریا پتھر ملے راحیل
پٹھے سدھے راہ دکھائے لوکاں نے
