مینوں لگداۓ جھول وے بیبا
دوجی واری تول وے بیبا
ویری جگ نوں چُلھے پاواں
توں جے ہوویں کول وے بیبا
نھیرا پباں بھار کھلا اے
پَو پُھٹے کُجھ بول وے بیبا
کیہڑی نُکـرے میں بیٹھا واں
اپنا اندر پھول وے بیبا
کندھاں نوں وی کن ہوندے نیں
اعظؔم ہولی بول وے بیبا
حوالہ: سائیں سنیہڑے گھلے، اعظم ملک؛ سانجھ؛ صفحہ 33 ( ویکھو )
