سمجھو اوہ ای پُوری اے
جیہڑی گل ادھوری اے
رُوپ دا ہوکا سُنیا ای
آکھے اکھ ضروری اے
صدقے وانگر دیندا اے
جو میری مزدوری اے
پُھلاں ورگے مُکھڑے تے
ہاسے بِھنّی گُھوری اے
تینوں رنگنا مہکاں نال
چیتر دی مجبوری اے
اکو ساہ دا پینڈاۓ بس
اعظؔم کیہڑی دوری اے
حوالہ: سائیں سنیہڑے گھلے، اعظم ملک؛ سانجھ؛ صفحہ 37 ( ویکھو )
