ترکڑی

اک پلڑے وچ ساوے پتَر
ہوکا عین ایمان
دوجے پلڑے سُوہے پُھل
سوچاں دے پردھان
آپو آپ دلیلاں بھارو
سانویں گئی اے تُل
میں رتی یا ماشہ بن کے
کیوں پواواں مُل
کیوں کہ میں کنڈا بن کے
عقل دی ماراں جھول
سُندا جاواں پڑھدا جاواں
نِت نویلے بول
کل کلاں جد سکھنی دھاون
اپنا بھار میں پاواں
ٹکر دے وپاریاں کولوں
میں چُکیا نہ جاواں