421 سوہنے پھلاں سہرے سرتے ، سبھ سرپاؤ بنایا سنہری سر پاؤ کیسری بانا ، لاڑے نوں پہرایا واہ واہ خاوند ، ہیرے سندا، سبھناں نظری آیا آکھ دمودر لاڑے تائیں ، عالم ویکھن آیا 422 سن دھیدو چت کیتا چیتا ، اسیں وی ویکھ اواہاں اچھل عالم آیا سارا، اسیں کیوں جان بہاہاں ونج وکھا ہاں ، کھسم ہیرے دا ہن مشکل رہن اساہاں آکھ دمودر ویکھن آئے،اسیں وی ویکھ جلاہاں 423 جلیا چاک جنج ویکھن نوں ، جاں چل نیڑے آیا اگے دھرمل کڑیاں سندا، ویکھ پچھاہاں دھایا ویکھ رانجھے نوں کڑیاں آکھن ، ہیرے دا پے آیا آکھ دمودر جھڑیا دھرتی ، ڈاڈھا جھونا کھایا 424 مڈھی پریوس رت ورتی ، پیروں رت وہائی نہیں نصیب جنج ویکھن سانوں ، جو ہیرے دی آئی کیتوس فکرکیکن ، جنج دسے ، بیٹھا چڑھ اچی جائی آکھ دومودر سد لیتا سنڈھا ، اس چڑھ ویکھاں بھائی 425 دھیدو چڑھیا سنڈھے اتے ، آیا ویکھن تائیں سنڈھا چھوڑ داتا تب ایویں ، بلن مشالاں بھائی ساک چوچک دے کھیڑیاں اگے ، پھردے کماں تائین آکھ دمودر جنج ویکھن نوں ، رانجھا گیا تتھائیں 426 جنے جنے دی زیارت کیتی، دھیدو پھردا آیا خان وساوے ڈٹھا دھیدو ، تاں اس پھیر پچھایا کون جوان سوکملی والا ؟ چل کداؤں آیا ؟ " آکھو دسیو ، بھائی مینوں " ایوں کر خان پچھایا 427 چاکاں بول سنیہے دتے ، کہہ کر ایہہ سنایا "آیا تخت ہزاریوں رلدا، خان بلائے رکھایا سن کے جنج آیا ہے ویکھن "چاکاں ایہہ جواب سنایا آکھ دمودر تاں اس کملی ، چڑھدا روپ سوایا 428 ایہہ کوئی کامل سائیں سندا، تساں نہ مول لکھایا عظمت کی رشنائی دسے ، کوئی بان حریفاں لایا نور عنایت دسے نہایت ، ولیاں سندا سایا آکھویارو ! کامل کوئی ، آپنا آپ چھپایا 429 تاں لڑدے چاک رنجھیٹے تائی، درشن آئے دتو ای بھلا تھیا جے چھپی آہ، ظاہر چاء کیتو ای کیہا کم ؟ جے آیوں ادے ، آئے دیدار دتو ای آکھ دمودر دھکے کھاندا ، تاں لڑدا سبھ کوئی 430 پتی پیر بدھی چھک رانجھے ، مڑ پھیر پچھاہیں ڈٹھا سہی ڈمیٹی کسے، آکھیوس ہیرے تائیں ہیرے ! دھیدو کوٹھے پچھدوں سہی ڈٹھا ہے اساہیں آکھ دمودر بھنی چھوہر ، ملی سو آئے تتھائیں
