421
سوہنے پھلاں سہرے سرتے ، سبھ سرپاؤ بنایا
سنہری سر پاؤ کیسری بانا ، لاڑے نوں پہرایا
واہ واہ خاوند ، ہیرے سندا، سبھناں نظری آیا
آکھ دمودر لاڑے تائیں ، عالم ویکھن آیا
422
سن دھیدو چت کیتا چیتا ، اسیں وی ویکھ اواہاں
اچھل عالم آیا سارا، اسیں کیوں جان بہاہاں
ونج وکھا ہاں ، کھسم ہیرے دا ہن مشکل رہن اساہاں
آکھ دمودر ویکھن آئے،اسیں وی ویکھ جلاہاں
423
جلیا چاک جنج ویکھن نوں ، جاں چل نیڑے آیا
اگے دھرمل کڑیاں سندا، ویکھ پچھاہاں دھایا
ویکھ رانجھے نوں کڑیاں آکھن ، ہیرے دا پے آیا
آکھ دمودر جھڑیا دھرتی ، ڈاڈھا جھونا کھایا
424
مڈھی پریوس رت ورتی ، پیروں رت وہائی
نہیں نصیب جنج ویکھن سانوں ، جو ہیرے دی آئی
کیتوس فکرکیکن ، جنج دسے ، بیٹھا چڑھ اچی جائی
آکھ دومودر سد لیتا سنڈھا ، اس چڑھ ویکھاں بھائی
425
دھیدو چڑھیا سنڈھے اتے ، آیا ویکھن تائیں
سنڈھا چھوڑ داتا تب ایویں ، بلن مشالاں بھائی
ساک چوچک دے کھیڑیاں اگے ، پھردے کماں تائین
آکھ دمودر جنج ویکھن نوں ، رانجھا گیا تتھائیں
426
جنے جنے دی زیارت کیتی، دھیدو پھردا آیا
خان وساوے ڈٹھا دھیدو ، تاں اس پھیر پچھایا
کون جوان سوکملی والا ؟ چل کداؤں آیا ؟
" آکھو دسیو ، بھائی مینوں " ایوں کر خان پچھایا
427
چاکاں بول سنیہے دتے ، کہہ کر ایہہ سنایا
"آیا تخت ہزاریوں رلدا، خان بلائے رکھایا
سن کے جنج آیا ہے ویکھن "چاکاں ایہہ جواب سنایا
آکھ دمودر تاں اس کملی ، چڑھدا روپ سوایا
428
ایہہ کوئی کامل سائیں سندا، تساں نہ مول لکھایا
عظمت کی رشنائی دسے ، کوئی بان حریفاں لایا
نور عنایت دسے نہایت ، ولیاں سندا سایا
آکھویارو ! کامل کوئی ، آپنا آپ چھپایا
429
تاں لڑدے چاک رنجھیٹے تائی، درشن آئے دتو ای
بھلا تھیا جے چھپی آہ، ظاہر چاء کیتو ای
کیہا کم ؟ جے آیوں ادے ، آئے دیدار دتو ای
آکھ دمودر دھکے کھاندا ، تاں لڑدا سبھ کوئی
430
پتی پیر بدھی چھک رانجھے ، مڑ پھیر پچھاہیں
ڈٹھا سہی ڈمیٹی کسے، آکھیوس ہیرے تائیں
ہیرے ! دھیدو کوٹھے پچھدوں سہی ڈٹھا ہے اساہیں
آکھ دمودر بھنی چھوہر ، ملی سو آئے تتھائیں
