641
"آکھ وکھاں مینڈی کیہ ہوسی ، پئی فراقوں سڑساں
آیم جال قہر دی دھیدو ، مونہہ ویکھن نوں بلساں
جے سنیو ای مویاں تتی نوں ، قہر جنازوں مرساں
قبرے اندرناؤں رانجھن دا ،دست کیتی لے وڑساں
642
"جیہی پریت دسرتھ ست نندن ، دوجی سیتا آہی
جیہی پریت نند کے نندن اور برکھ بھان کی جائی
ہن تینڈی مینڈی پریت اجیہی ، جانین سبھ لوکائی
آکھ دمودر سن میاں رانجھا، توں مینڈا سرسائیں
643
"اٹھی رامو ! پہنچ سویرے ، میں مرویندی آہی
ستی اگ جگائی سہتی ، تن مینڈے کوں لائی
تینڈا پہنچن رامو باہمن ، تینوں کرم الہی
آکھ دمودر رامو باہمن ، پہنچ ہزارے بھائی "
644
"اٹھی رامو ! پہنچ سویرے ، میں مرویندی آہی
ستی اگ جگائی سہتی ، تن مینڈے کوں لائی
تینڈا پہنچن رامو باہمن ، تینوں کرم الہی
آکھ دمودر رامو باہمن ، پہنچ ہزارے بھائی"
645
وڑیا وچ گراں بمینٹا ، روٹی لے پکواوے
ڈبے مار لئی ادھ پکی، چونکے بیٹھ نہ کھاوے
چارے پہر پویئے اتھ جلیا ، پاسیں کھنبھ لگاوے
آکھ دمودر نال نماشیں ، تاں کوہ اسی آوے
646
جا گرائیں وڑیا بمنیٹا، ٹکر کھاون وارا
کھلیاں پکوائی روٹی بیٹھے ناہیں ، اجے پھر چلن ہارا
آکھ دمودر جاں پوہ پھٹی تاں نظری پیا ہزارہ
آئی رات بہر باہمن نوں ، ذرا نہ بہنے ہارا
647
وڑیا آ ہزارے رامو ، گھر باہمناں دے آیا
گل حقیقت پچھی اس توں ، رامو سبھ وسایا
" اگے کم جلے کشمیرے"،سچ نہ مول لکھایا
آکھ دمودر رامو باہمن ، ایہا سخن سنایا
648
"کیہے حاکم ؟ مینہہ کویہے ؟ کیہے سردار تسانہیں
کیہے فعل تساڈے بھائی ؟ بوہت آسودیاں جاہیں
معظم بھلا سنیوے ساؤ ، آکھو گل سانہیں
آکھو پچھے معظم دے بیٹے ، کیہے آکھ دساہیں "
649
"بیٹے تراہے چڑھو چڑھندے ، نندن جوگے ناہیں
جیہا سماں ، فعل تریہا ، مینہہ تویہے سائیں
معظم ہوندیاں چوکھی برکت ، ہن بھی مندی ناہیں
چوتھا بیٹا معظم سندا ، ستھر دھوئیں دا سائیں "
650
ایہہ سن رامو فکر کیتو ای، پچھن کیتا بھائی
"معظم دے ترے بیٹے چنگے ، چوتھا کتھے سدھائی
دیس چھوڑ پردیسی ہویا، ونج کتھے دھوئیں پائی ؟"
آکھ دومودر رامو پچھے ، اس باہمن دے تائیں
