641 "آکھ وکھاں مینڈی کیہ ہوسی ، پئی فراقوں سڑساں آیم جال قہر دی دھیدو ، مونہہ ویکھن نوں بلساں جے سنیو ای مویاں تتی نوں ، قہر جنازوں مرساں قبرے اندرناؤں رانجھن دا ،دست کیتی لے وڑساں 642 "جیہی پریت دسرتھ ست نندن ، دوجی سیتا آہی جیہی پریت نند کے نندن اور برکھ بھان کی جائی ہن تینڈی مینڈی پریت اجیہی ، جانین سبھ لوکائی آکھ دمودر سن میاں رانجھا، توں مینڈا سرسائیں 643 "اٹھی رامو ! پہنچ سویرے ، میں مرویندی آہی ستی اگ جگائی سہتی ، تن مینڈے کوں لائی تینڈا پہنچن رامو باہمن ، تینوں کرم الہی آکھ دمودر رامو باہمن ، پہنچ ہزارے بھائی " 644 "اٹھی رامو ! پہنچ سویرے ، میں مرویندی آہی ستی اگ جگائی سہتی ، تن مینڈے کوں لائی تینڈا پہنچن رامو باہمن ، تینوں کرم الہی آکھ دمودر رامو باہمن ، پہنچ ہزارے بھائی" 645 وڑیا وچ گراں بمینٹا ، روٹی لے پکواوے ڈبے مار لئی ادھ پکی، چونکے بیٹھ نہ کھاوے چارے پہر پویئے اتھ جلیا ، پاسیں کھنبھ لگاوے آکھ دمودر نال نماشیں ، تاں کوہ اسی آوے 646 جا گرائیں وڑیا بمنیٹا، ٹکر کھاون وارا کھلیاں پکوائی روٹی بیٹھے ناہیں ، اجے پھر چلن ہارا آکھ دمودر جاں پوہ پھٹی تاں نظری پیا ہزارہ آئی رات بہر باہمن نوں ، ذرا نہ بہنے ہارا 647 وڑیا آ ہزارے رامو ، گھر باہمناں دے آیا گل حقیقت پچھی اس توں ، رامو سبھ وسایا " اگے کم جلے کشمیرے"،سچ نہ مول لکھایا آکھ دمودر رامو باہمن ، ایہا سخن سنایا 648 "کیہے حاکم ؟ مینہہ کویہے ؟ کیہے سردار تسانہیں کیہے فعل تساڈے بھائی ؟ بوہت آسودیاں جاہیں معظم بھلا سنیوے ساؤ ، آکھو گل سانہیں آکھو پچھے معظم دے بیٹے ، کیہے آکھ دساہیں " 649 "بیٹے تراہے چڑھو چڑھندے ، نندن جوگے ناہیں جیہا سماں ، فعل تریہا ، مینہہ تویہے سائیں معظم ہوندیاں چوکھی برکت ، ہن بھی مندی ناہیں چوتھا بیٹا معظم سندا ، ستھر دھوئیں دا سائیں " 650 ایہہ سن رامو فکر کیتو ای، پچھن کیتا بھائی "معظم دے ترے بیٹے چنگے ، چوتھا کتھے سدھائی دیس چھوڑ پردیسی ہویا، ونج کتھے دھوئیں پائی ؟" آکھ دومودر رامو پچھے ، اس باہمن دے تائیں
