کدھرے نہ پیندیاں دسّاں
وے پردیسیا تیریاں
کاگ اُڈاواں شگن مناواں
وگدی وا دے ترلے پاواں
تری یاد پوے تے روواں
ترا ذکر کراں تاں ہسّاں
کِدھرے نہ پیندیاں دسّاں
وے پردیسیا تیریاں
شام اُڈیکاں فجر اُڈیکاں
کہویں تے ساری عمر اڈیکاں
سب خلقت گھر دیوے بلدے
ربّا ساڈا چانن گھل دے
جگ وَسدائے میں وی وساں
کدھرے نہ پیندیاں دسّاں
وے پردیسیا تیریاں
درد نہ دسّاں گُھلدی جاواں
راز نہ کھولاں مُکدی جاواں
کِس نوں دل دے داغ وکھاواں
کِس در اگّے جھولی ڈاہواں
تے مَیں کِس دا دامن کھساں
کِدھرے نہ پیندیاں دسّاں
وے پردیسیا تیریاں
حوالہ: رات دی رات، فیض احمد فیض؛ صفحہ 17 ( ویکھو )
