سر تے ہر دم موت نگارے وج دے نیں
فر وی لوکی بدکاری ول بھجدے نیں
روز حشر رب شرم اوہناں دی رکھنی ایں
جیہڑے ایتھے عیب کسے دے کجدے نیں
ایہہ گل بالکل سچ سیانیاں آکھی اے
ورھدے نہیں اوہ جیہڑے بوہتا گجدے نیں
کیہ ہویا جے میرے تن تے لیراں نیں
لعل ہمیشہ گودڑیاں وچ سجدے نیں
لوکاں تائیں فلک توں متّاں دینا ایں
تیرے اپنے چالے کیہڑے چج دے نیں
حوالہ: سوچاں دی بُکل، صفحہ 22 ( ویکھو )
