اُٹھ شاہ حسینا ویکھ لے اسی بدلی بیٹھے بھیس
ساڈی جِند نمانی کُوکدی اساں رُل گئے وِچ پردیس
ساڈا ہر دم جی کُرلاؤندا ساڈی نیر وگاوے اکھ
اساں جیوندی جانے مر گئے ساڈا مادھو ہویا وکھ
سانوں سپ سمے دا ڈنگدا سانوں پل پل چڑھدا زہر
ساڈے اندر بیلے خوف دے ساڈے جنگل بن گئے شہر
اساں شوہ غماں وچ ڈب گئے ساڈی رڑ گئی نَو پتوار
ساڈے بولن تے پابندیاں ساڈے سِر لٹکے تلوار
اساں نیناں دے کھوہ گیڑ کے کیتی وتر دل دی بھوں
اے بنجر رہی نمانڑی سانوں سجن تیری سوہنہ
اساں اُتوں شانت جاپدے ساڈے اندر لگی جنگ
سانوں چُپ چپیتا ویکھ کے پئے آکھن لوک ملنگ
اساں کُھبے غم دے کھوبڑے ساڈے لمے ہو گئے کیس
پا تانے بانے سوچدے اساں بندے رہندے کھیس
ہُن چھیتی بوہڑیں بلھیا ساڈی سولی ٹنگی جان
تینوں واسطہ شاہ عنایت دا ناں توڑیں ساڈا مان
اساں پیریں پا لئے گُھنگھرو ساڈی پاوے جِند دھمال
ساڈی جان لباں تے اپڑی ہُن چھیتی مُکھ وکھال
ساڈے سِر تے سورج ہاڑ دا ساڈے اندر سیت سیال
بن چھاں ہن چیتر رُکھ دی ساڈے اندر بھانبڑ بال
اساں مَچ مچایا عشق دا ساڈا لُسیا اِک اِک لُوں
اساں خود نوں بُھلے سانولا اساں ہر دم جپیا توں
سانوں چِنتا چِخا چڑھان دی ساڈے تِڑکن لگے ہڈّ
پھڑ لیکھاں برچھی دکھ دی ساڈے سینے دِتی گڈّ
اساں دُھر توں دُکھڑے جاگدے ساڈے لیکھیں لِکھیا سوگ
ساڈی واٹ لمیری دُکھ دی ساڈے عُمروں لمّے روگ
ساڈے ویہڑے پُھوڑی دُکھ دی ساڈا رو رو چویا نُور
اے اوکڑ ساڈی ٹال دے تیرا جیوے شہر قصور
آ ویکھ سخن دیا وارثا تیرے جنڈیالے دی خیر
اج پتر بولی ماں دے پئے ماں نال رکھن ویر
اج ہیر تیری پئی سہکدی اج کیدو چڑھیا رنگ
اج تخت ہزارے ڈھے گئے اج اُجڑیا تیرا جھنگ
اج ویلے ہو گئے سُنجڑے اج سُکیا ویکھ چناء
اج پھرن آزردہ رانجھڑے اج کھیڑے کردے چاء
اج ٹُٹّی ونجلی پریت دی اج مُکّے سُکھ دے گیت
بن جوگی در در ٹولیا سانوں کوئی ناں مِلیا مِیت
اساں اکھر موتی رولدے اساں در در لاندے واج
کوئی لبھے ہیر سیالڑی جیہڑی رنگے اپنا داج
ساڈے ہتھ پیالہ زہر دا اساں ویلے دے سقراط
اساں کھنڈ بناندے کھار نُوں ساڈی جگ توں وکھری بات
اٹھ جاگ فریدا ستیا ہُن کر کوئی تدبیر
جِند ہجر کریرے پھس کے اج ہو گئی لیرولیر
سانوں جوبن رُتے ویکھ کے سب آکھن بابا لوگ
کس کھویا ساڈا جوبنا سانوں کیہا لگا روگ
اساں پیڑاں دا ونج پالیا سانوں دکھاں چاڑھی پان
سانوں غم دا پینجا پِنجدا ساڈے طنبے اڈدے جان
اساں ویجے رُکھ انار دے سانوں لبھے طُمّے کَوڑ
اساں مرن دیہاڑ اُڈیکدے ساڈی ودھدی جاوے سَوڑ
ساڈے سِر تے رُکھ بلور دے ساڈی دھپوں کِہری چھاں
ساڈے تنبو ساڑے سورجے ساڈی لُوسے دھرتی ماں
ساڈی اُجڑی حالت ویکھ کے پا رحمت دی ہَک جھات
ساڈے سر توں اَنھی رات نُوں ہن کر سائیاں شبرات
ہُن آ باھو سلطانیا! سانوں درداں لئیا لتاڑ
اج توڑ زنجیری دُکھ دی اج ھُو دا نعرہ مار
سانوں الف بنا دے پیاریا ساڈی مک جائے ب دی لَوڑ
من مشکے بُوٹی عشق دی سب نِکلے دل دی کَوڑ
ایتھے تِڑدے سب ایمان تے ایتھے اُڈدی عشق دی دُھوڑ
جو عشق سلامت منگدا پھڑ اُس نوں لیندے نُوڑ
ساڈا تالو جاوے سُکدا ساڈی ودھدی جاوے پیاس
بن بدل ساون ماہ دا ساڈی پوری کر دے آس
اساں آپنی قبرے آپ ہی لئے لہو دے دیوے بال
اساں بے بُریاں دے شہر وچ اے کیتا نواں کمال
سائیں دمڑی شاہ دیا پیاریا تیرا جیوے سیف ملوک
ساڈے دیدے ترسن دید نوں ساڈے دل چوں اُٹھدی ہوک
سانوں گڑدی دے دے سخن دی ساڈی کردے صاف زبان
سانوں بکل وچ لپیٹ کے ہن بخشو علم گیان
اساں راتی اُٹھ اُٹھ پِٹدے ساڈی پئی کالجے سوج
اساں چھم چھم روندے پیاریا سانوں ہر دم تیری کھوج
اساں مُہرا پیتا سچ دا ساڈے نیلے ہو گئے بُل
اساں رہ گئے کلم کلہڑے ساڈا ویری ہویا کُل
ساڈے نینیں نیندر رُس کے جا پہنچی کیہڑے دیس
ہر راتیں چھوویاں ماردے سانوں لیف سرہانے کھیس
آ کوٹ مٹھن دیا والیا لے جب دے ساڈی سار
ہِک تکھڑا نین نکیلڑا ساڈے دل تھیں ہویا پار
سانوں چڑھیا تیا ہجر دا ساڈا کر لے کوئی توڑ
سانوں برہن جوکاں لگیاں ساڈا لِتّا لہو نچوڑ
اساں اپنے ہی گل لگ کے نِت پائیے سو سو وین
ساڈی آ قسمت نوں چمڑی اک بکھاں ماری ڈین
اینوں کِیلو منتر پُھوک کے اینوں کڈھو دیسوں دور
اے پچھل پیری اوتری ایتھے بن بن بیٹھے حور
اج پئے گیا کال پریت دا اج نفرت کیتا زور
کر تتا لوگڑ پریم دا ساڈے جُسّے کرو ٹکور
ساڈی سوچ نوں پیندیاں دندلاں ساڈے چل چل ہف گئے ساہ
نت پھندے بُن بُن سخن دے اساں خود نوں دیندے پھاہ
سانوں ویلا پَچھ لگاؤندا اُتّے گھڑیاں پاون لُون
دن راتاں مچھ مریلڑلے سانوں غم دی دلدل دھون
سانوں لڑدے ٹُھونویں یاد دے ساڈا جُسّا نیلو نیل
سانوں کُوڑے کُوڑا آکھدے کیہ دئیے اساں دلیل
آ تلونڈی دے بادشاہ گُر نانک جی مہاراج
تُوں لاڈلہ بیلی ماں دا تیری جگ تے رہنی واج
لے فیض فرید کبیر توں کیتا الفت دا پرچار
تُوں نفرت دے وچ ڈبدے کئی بیڑے کیتے پار
تُوں مان ودھایا پُرش دا توں ونڈیا اتّ پیار
پا سچ دی چھاننی پاپ چوں توں لِتّا پُنّ نتار
تیرا وسّے گرو دوارڑا تیرا اُچّا ہووے ناں
دن راتی سیساں دیوندی تینوں نانک بولی ماں
آ شِو کُمارا پیاریا! منگ ماں بولی دی خیر
اساں ٹُر پئے تیری راہ تے اساں نپی تیری پیڑ
توں چھوٹی عمرے پیاریا کِیتا عُمروں ودھ کمال
توں ماں بولی دا بُوٹڑا لئیا لہو اپنے نال پال
توں بُھنّے پیڑ پراگڑے توں پیتی گھول رساؤنت
تیرا لکھیا گاناں کڈھدے کئی سُر دے شاہ کلونت
پا چھاپاں چھلے پینتھڑا لا ٹِکا نتھ پجیب
توں ورت کے لفظ انوکھڑے بھری ماں بولی دی جیب
تساں سب سچجے سُچڑے رلّ پیش کرو فریاد
ربّ ماں بولی دا اُجڑیا گھر فیر کرے آباد
چل چھڈ ندیمے قادری ہُن کردے پُر کلام
تُوں سیوک بولڑی ماں دا تیرا جگ تے رہنا نام
