نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے
جد تک سیت وجودے تیرے ہے ساہواں دا مچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
می رقصم می رقصم بولا ہر دم مونہوں بول
ایسی اڈی مار زمینے مُڑھکے تھاں رت ڈؤل
پانی مٹی اگ ہوا نوں اک پیالے گھول
اِکو ڈیکے پی جا چارے پنجواں کھلے سچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
دس نی جندے دنیا نوں توں ایہہ اَنملا کم
کیوں سولی منصور نے چُمی شمس لتھیا چم
کیوں موہرا سقراط نے پیتا کیوں سی نچیا بُلھا
کیوں سی بُھلی ہیر سلیٹی ویہڑا چوکا چُلہا
سچا تیرا سچ پچھانے کیہہ جانے جو کھچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
دس نی جِندے کہیڑی گلوں سرمد سیس کٹایا
تخت ہزارہ چھڈ رانجھے نیں کَناں نوں پڑوایا
شاہ حسین دا کیہڑی گلّوں بنیا مادھو لال
چھڈ دولتاں اُدھم کاس نوں ہویا سی کنگال
عشقے دی سردائی پی کے بول فقیرا سچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
روز الست و کیتے سن جو کھلن قول قرار
لالچ ، لوبھاں ،حرص، ہواواں اپنے اندروں مار
میں میں توں کر لے توبہ توں توں ورد پکار
توں دے ایس سمندر دے وچ قطرہ بن کے رچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
ایس مقامے مرنوں پہلاں مر جاناں توں آپے
جمیاں دے سب چاء مک جانے موئیاں یار سیاپے
آپے آؤنا آپے جانا کھل جانی ایہہ گل
کت کت ڈھیر لگا دؤو تکلا نکل گیا جے ول
لاہ ناں پردے یار ندیما اس دنیا توں بچ
نچ نی جندے نچ نی جندے نچ نی جندے نچ
