بوہت بیزار ہوئی گل سن کے، ہوت پنوں دی مائی
کون کوئی تن لا بجھاوے، آتش جا پرائی
کون بلوچ پنوں دے سر توں، وار سُٹاں بادشاہی
ہاشم باجھ پنوں وچ دنیا، ہور مراد نہ کائی
صاف جواب لیا کرواناں، پھیر پنوں ول آئے
صورت نقش نگار سسی دی، کر تعریف سنائے
گھائل عشق تساڈے ہر دم، نیندر چشم نہ لائے
ہاشم خاطر ملن تساڈے، قید بلوچ کرائے
سُن تقریر ہویا دل بریاں، رمکی دا پرم دی
کون کوئی دل رہس ٹکانے، دہشت تیغ الم دی
شہر بھنبھور پنوں دل وسیا، وسری سرت کیچم دی
ہاشم وا لگے اُٹھ چمکے، آتش جرم کرم دی
شتر سوار پنوں اُٹھ ٹُریا، پریم جڑی سر پائی
رات غبار چُرا پنوں نوں، چور چلے کر دھائی
پلک آرام نہ وانگ بے صبراں، رزق مُہار اُٹھائی
ہاشم ویکھ نصیب بلوچاں، بھا پئی بُریائی
