منزل تیکر پجدا اے بسّ، اوہو شخص وقار دے نال
قدم ملا کے چلدا اے جو، ویلے دی رفتار دے نال
اوہدے چارچفیرے اوڑک، وسنا اے تنہائی نے
نت لکیراں لیکدا ہے جو، نفرت دی پرکار دے نال
توں وی جیکر میرے وانگوں، پُتلا ایں مجبوری دا
آ جا مل کے درد ونڈائیے، اک دوجے دا پیار دے نال
ڈرنا کدھرے کُھسّ نہ جاوے، میری اکھ توں چانن وی
گلّ کراں جے اکھ ملاکے، تیرے جہے مکار دے نال
اج کلھ میرا ناں سن کے وی، متھے تے وٹّ پاؤندا اے
جس دا ہر سُکھ وابستا سی، میرے ای دیدار دے نال
ڈُبّ جانا ای لکھیا سی بسّ، میریاں کرماں وِچّ سلیم
ایویں تے نہیں رشتہ ٹٹیا، کشتی دا پتوار دے نال
