ہر شے پیلی پیلی جاپے، سوکے پئی ہریالی
دکھاں والا پندھ نہیں مکیا، جندڑی مکن والی اے
تیرے شہر تاں چل نہیں سکنا، میرے سچ دے سِکے نے
ایتھے سِکہ اوہ چلدا اے، جھوٹھ جہدی کٹھیالی اے
نہ میں تیرے خوف دا قیدی، نہ توں میرا محسن ایں
تیرے کولوں میں ڈرنا واں، تیری خام خیالی اے
پہلاں ورگی یاری کتھے، غرضاں دے اس دور دے وچّ
ویلے سر جو کم آ جاوے، بسّ اوہ یار مثالی اے
عمر کتاب دے باقی ورقے اک اک تھاں توں بھر گئے نے
صرف خلوص وفا دا ورقہ، ہر اِک تھاں توں خالی اے
ایسے توں اندازہ لا لے، اپنے شاطرپن دا توں
میرا سجن بن کے وی توں، میری پگّ اچھالی اے
پرھیا دا پردھان سلیم اوہ بنیا اے، ربّ خیر کرے
جو انصاف نہ اُکا جانے، جو احساس توں خالی اے
