کجھ صحرا آباد کرن گے، کجھ دیواراں لبھن گے
ایہہ بستی جد اُجڑے گی، تاں کیش ہزاراں لبھن گے
کِسراں متھا لاواں گے پھر، ویلے دے مختاراں نال ؟
خوف دے پاروں ساڈے جذبے، جے کر غاراں لبھن گے
گِنےچُنے کجھ لفظاں تکّ، محدود کرو نہ سوچاں نوں
نویاں بحراں لبھو گے تے، لفظ ہزاراں لبھن گے
میری سوچ دے پاگل پنچھی، جاون گے جس پاسے وی
مست فضاواں، شوخ ہواواں تے مہکاراں لبھن گے
ایہو جیہا وی دور آئیگا، دنیاں دے انساناں تے
سر دھرتی تے ڈگے ہون گے، پر دستاراں لبھن گے
امبراں دے وسنیک جے آون، دھرتی تے اِک وار سلیم
ٹُکن مارن دے لئی اوہ وی، بسّ دیواراں لبھن گے
