اپنے گھر نوں، اپنے گھر چوں لبھنا واں
بھریا میلہ خود نوں کلّا دبنا واں
کھوداں پیا وفا دے اج وی کھنڈراں نوں
ڈِگا ڈھٹھا پیار دا بھورا کڈھنا واں
اکھ جھمکی تے موتی کھلر جانے نے
ایسے لئی میں اکھیاں نوں بند رکھنا واں
نہیں منافق اس لئی میرا روپ اے اک
کھریاں کہنوں ڈرنا واں نہ جھکنا واں
ساہ میرے چوں باس لہو دی آؤندی اے،
ظالم دا لہو شام سویرے چکھنا واں
جھکھڑ میری کشتی توں کتران پئے
میں تاں نال کنارے لے کے چلنا واں
لگدا اے آزاد کہ ہونی پھردی اے
مظلوماں دے متھے نوں پیا پڑھنا واں
