ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਚੋਂ ਲੱਭਣਾ ਵਾਂ
ਭਰਿਆ ਮੇਲਾ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਕਲਾ ਦਬਣਾ ਵਾਂ
ਖੋਦਾਂ ਪਿਆ ਵਫ਼ਾ ਦੇ ਅੱਜ ਵੀ ਖੰਡਰਾਂ ਨੂੰ,
ਡਿੱਗਾ-ਢੱਠਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਭੋਰਾ ਕਢਣਾ ਵਾਂ
ਅੱਖ ਝਮਕੀ ਤੇ ਮੋਤੀ ਖਿਲਰ ਜਾਣੇ ਨੇ,
ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਰੱਖਣਾ ਵਾਂ
ਨਹੀਂ ਮੁਨਾਫ਼ਿਕ ਇਸ ਲਈ ਮੇਰਾ ਰੂਪ ਏ ਇਕ,
ਖਰੀਆਂ ਕਿਹਨੂੰ ਡਰਨਾ ਵਾਂ ਨਾ ਝਕਣਾ ਵਾਂ
ਸਾਹ ਮੇਰੇ 'ਚੋਂ ਬਾਸ ਲਹੂ ਦੀ ਆਉਂਦੀ ਏ,
ਜ਼ਾਲਮ ਦਾ ਲਹੂ ਸ਼ਾਮ-ਸਵੇਰੇ ਚੱਖਣਾ ਵਾਂ
ਝੱਖੜ ਮੇਰੀ ਕੁਸ਼ਤੀ ਤੋਂ ਕਤਰਾਨ ਪਏ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਨਾਲ਼ ਕਿਨਾਰੇ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲਣਾ ਵਾਂ
ਲਗਦਾ ਏ ਆਜ਼ਾਦ ਕਿ ਹੋਣੀ ਫਿਰਦੀ ਏ,
ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਦੇ ਮਿੱਥੇ ਨੂੰ ਪਿਆ ਪੜ੍ਹਨਾ ਵਾਂ
