جاں برخاست کچہری ہوئی، رہے امیر وَڈیرے
صاعد تے شہزادہ شاہ تھیں، وِدعیا ہوئے وَل ڈیرے
شاہی گھوڑے دو مَنگائے، جَلدی وچ کَچہری
زین لگام جنھاندا آہا، سب اسباب سُنہری
جوڑے تَھان پوشَاکاں سُچیاں، لائق بادشہاندے
زیور زر جڑاؤ اوہ بھی، دو دَستے کر آندے
چالیھ ہور غلام پیارے، سُندر صورت والے
خِدمتگار ہوشیار سیانے، خُوب جِنہاں دے چالے
ہور ہتھیار امیراں لائق، جَوہر دار فُولادی
چَمک جِنھاں دی مارے دُوروں، دشمن لوک فسادی
اِیہ سبھ چِیزاں وَانگ عَزیزاں، شاہنشاہ نَگردے
صاعد نوں انعام دتا سی، تُسیں وَزیر مصر دے
صاعد دا کجھ انت نہ آہا، حُسن علم چَترائی
طَبع لَطافت رسن اَوازے، قبضہ ہُنر دانائی
سُوہنا خط صَفائی والا، مِٹھی جِیبھ رسیلی
بادشاہے نوں دے دعائیں، نال کلام رنگیلی
جَدوں کلام زَبانوں کِیتی، اوس عزیز مصر دے
مالک مُلک ولایت والے، ہو گئے سبھ بردے
