شاہزادہ تے صاعد دونویں، اوہ مجلس چَھڈ چلے
جس ماڑی وچ ڈیرا آہا، بَیٹھے آن اکلےّ
ہک دوجے سَنگ گلاں کر دے، پُھولَن بِھیت دِلاندِے
سُخَن پیار محبت والے، دَسے مُول نہ جاندے
دَم دَم نال اَلْحَمد گُزارن، کر دے شُکر ہزاراں
کرم کِیتا رب پھیر ملایا، سِک سِکیندیاں یاراں
جو جو رنج مصیبت گُزری، یاد کریندے آہے
بَیٹھ پیارے لِیکھا گندے، عشق ونج دے لاہے
سیف ملوک دِتی سُکھ دولت، دُکھ متاع خریدی
کھاون پیون سون بھلایا ،گرم اُڈِیک پری دی
کَدے سَرہَاندِی کَدے پُواَندِی، بِستر پاس نہ لاوے
شام فجر بِن شام محمدؒ، نِیند آرام نہ آوے
شام مِلے تاں کام سَنوارے، ہَون درست شَکستے
رین پَلک بھر نَین نہ سَوندے، پَکن تَکدے رستے
ظالم درد وِچھوڑے والا، نام لَیاں دل کنبے
بُری اُڈیک جدائی نالوں، لُوں لُوں بَلن النبے
مَوتوں سخت اُڈیک سجن دی، تَلخی جان کندن تھیں
نِیندر بُھکھ قرار صبر نوں، کڈھے مار وطن تھیں
تلو پسیلے سی شاہزادہ، آمد بُجھ پری دی
اَگے چل فقیرا ناہیں، لَمیّ گل کری دی
صاعد تے شاہزادہ اندر، بَیٹھے رُوپ سُہائے
سورج چن محمدبخشا، ہِک برج وچ آئے
