سیف ملوک بے چارہ ہوکے، کردا وضو طہارت
ابراہیم نبی دے دینوں، کردا اُٹھ عبادت
اُمت خاص خلیل اللہ دی، آہا اوہ شاہزادہ
دو رکعاتاں نفل گزارے، دل دا رکھ ارادہ
پھر سجدے سِر دھر کے رُنّا ،رو رو کرے دعائیں
ربا توہیں حافظ ناصر، اُوکّھی سُوکّھی جائیں
بے یاراں نوں یاری کرنا، آس تیری بے آساں
ہر ڈہٹھے نوں آپ اُٹھالیں، کر مُشکل کم آساں
بخشش کرکے فیض پچاویں او گنہار انساناں
رحمت تیری تھیں نومیدِی، ہوندا کم شیطاناں
توڑے ہاں بدکار گناہی، اسیں بندے منہ کالے
پھر بھی دائم فضل تیرے دی، آسا رکھن والے
لکھ مناں چرکین پَلیتیِ، شہراں اندر ہوندی
پل وچ پاک کرے جس ویلےِ، رحمت تیری پوندی
توں غریب نواز ہمیشہ، اسیں بندے درماندے
کرم کریں تاں ہے چھٹکارا، بُھکّھے ہاں کرماں دے
تُدھ باجھوں کوئی ساتھی ناہیں، پھاتھی جان اولی
توں چھڑکاویں تاں میں چھُٹاں، دیو دشمن سنگ ملی
مان تران نہ زور نمانے، نہ کجھ شیخی میری
ہکو پرنا تکیہ تیرا، ہور نہیں دِھر ڈھیری
سیف ملوک غریب شوہدے دی، کُوک تیرے درسائنیا
دیو غنیم یتیم بندے نوں، کوہسی وانگ قصائیاں
تیری اوٹ پناہ خُدایا، ہور نہیں کُجھ سُجھدا
جس دیوے نوں آپوں بالیں، کدکِسےِ تھیں بُجھدا
چڑیاں بازاں دا توں سائیں، چڑیوں باز کوہاویں
گوشت شیہاں سپاں والا، کیڑے پاکھواویں
توں بندے ناچیزے ہتھوں، دیوتیاں مرواندا
واہ قادر دَھن قدرت تیری، انت نہ پایا جاندا
میں غافل گُمراہ تیرے تھیں، بندہ پُر تقصیراں
نہیں عبادت تیری کیتی، مگر پِھراں تصویراں
صورت دی ہک مورت تک کے، بھج بھج مراں اضاعیں
آہا فرض میرے سِرلوڑن، وحدت تیری تائیں
ہر صُورت وچ معنے توہیں، تیرا عشق نہ چایا
صورت پچھے جَھلا ہوکے، اپنا جُرم گوایا
ماؤ پیودی خدمت کرنی ،فرض میرے پر آہی
اوہ بھی روندے چھڈ کے ٹریا، بہت کِیتیِ گُمراہی
تیرا نام غفور سُنیندا، بخشیں میں نکارا
ملکہ خاتوں نوں لے جاواں، دیو مرے ہتیارا
