جلوے تک تک مردا جاواں چاواں نال
حُسن اوہدے توں اکھاں تاناں چاواں نال
یار دا بخشیا ہجر ہنڈاناں چاواں نال
ڈھا کے آس دے محل اٹھانا چاواں نال
ویلے دی کرڑائی رنگ اُڈ دتّے تے
سوچاں دی تصویر بناناں چاواں نال
ہسدے ہسدے ہوش جدوں گُم ہو جاوے
خورے کدرے میں ٹر جاناں چاواں نال
ہر اوکڑ تے میں سولی چڑھ جاناں واں
دل منصور نوں نِت ازماناں چاواں نال
عرشاں توں پھر کتّے اچیرا ٹر جاوے
باز خیالی جدوں اڈاناں چاواں نال
ایکت جد وی نشہ چڑھائے ظفر میاں
دوئی والی کندھ نوں ڈھاناں چاواں نال
حوالہ: غزلئی؛ صفحہ 35