ہونی دے حیلے

کس دا دوش سی کس دا نئیں سی
ایہہ گلّاں ہُن کرن دیاں نئیں
ویلے لنگھ گئے توبہ والے
راتاں ہَوکے بھرن دیاں نئیں

جو ہویا ایہہ ہونا ای سی
تے ہونی روکیاں رُکدی نئیں
اِک واری جدوں شروع ہو جاوے
گل فیر اینویں مُکدی نئیں
کُجھ اُنج وی راہواں اوکھیاں سَن
کُجھ گل وچ غم دا طوق وی سی
کجھ شہر دے لوک وی ظالم سَن
کجھ مینوں مرن دا شوق وی سی