دھڑکُوں دھڑکُوں ایہ دل میرا، پھڑکُوں پھڑکُوں اکھ

دھڑکُوں دھڑکُوں ایہ دل میرا، پھڑکُوں پھڑکُوں اکھ
میں جھلی تے کملی ہوئی، لوکاں توں پر وَکھ

دُور کھلو کے تکدے رہ گئے وصلاں آلے کنڈھے
سوہنی تے ماہینوال نوں کیتا بِرہوں وَکھو وَکھ

ما بولی دے ہوندیاں سوندیاں اسیں تھتھے گُنگے
ما بولی دے ہوندیاں سوندیاں اساں ماری جھکھ

جِبھے اُتے آ کے ساڈی تِلک تِلک ویندے
مدت ہوئی اے اکھر کُمیاں، کتھو کڈھیے پَکھ

سجن ویکھ کے ہسّے سانوں، سانوں ویکھ کے ہسّے
سوا لکھ اسانوں بیبا، سانوں سوا لکھ

وچے ماہل چبارے ساڈے، وچے اساڈا مال
وچے روڑھ کے لَے گیا پانی ساڈے کنڈھے ککھ

سُنجے گھر دیاں کانساں اُتے، ٹِفّن بَھیڑے لگدے
قابل سائیں کلف چا کے، چِھکّے اُتے رکھ

قابل جعفری دی ہور شاعری

• ⟩  اوکرے
• ⟩  بسم اللہ دی تصویر
• ⟩  بولیاں
• ⟩  دل نگری وچ سے سے پریاں سمھ کے بیٹھیاں ہوئیاں
• ⟩  دل وچ کدی وی میل نہ رکھنی، صاف تے سُچیاں گلاں کرنا
• ⟩  دھڑکُوں دھڑکُوں ایہ دل میرا، پھڑکُوں پھڑکُوں اکھ
• ⟩  سوچ کُئی اوپری
• ⟩  سوہنیاں نوں ڈوبدے نہ عشقے نوں تاردے
• ⟩  شام سویرے حُقہ پینا روز دی عادت بن گئی اے
• ⟩  فجری فجری بنھِیں اُتے چھاں پئی لاہندی پِپلے دی
• ⟩  قابل جعفری دی ساری شاعری