کہڑے پاسیوں آیا واں تے کہڑے پاسے چلا میں

کہڑے پاسیوں آیا واں تے کیہڑے پاسے چلا میں
چار چپھیرے خلقت اینی، پھیر وی کلم کلا میں

حال میرے دا محرم ربا توں یاں میری امبڑی اوہ
مینوں چنّ اے کہندی بھاویں کوجھا، کملا، جھلّا میں

چھپڑ کنڈھے اگے ربّ دے بوٹے مینوں آکھیا ایہہ
توں نمازی بن نا بن پر بنساں یار مُصلّا میں

ڈنگر کوئی چر چر لیندا میری جان وی چھٹّ جاندی
سڑکے بنے اگیا ہویا کاش کہ ہُندا تلا میں

توڑی دی میں دھڑ ئی ہُندا کمّ کسے تے آ جاندا
کھیتر نکرے پیا پرالی دائی ہندا ٹلا میں

کوئی ناز اٹھاوے کیوں مٹی نوں گلّ لاوے کیوں
نا میں سونا، چاندی، ہیرا، نا مندری نا چھلّا میں

قمر اوہ جہڑے چوراں نوں دلواندے رتبے قطباں دے
انھاں دے در بہِ گیاں ٹھوٹھا لے کے مار پتھلا میں

قمر فرید چشتی دی ہور شاعری

• ⟩  اکّ اکّ ساہ لئی مُکدی جاندی
• ⟩  اکّ ٹھنڈی یخ کوِتا
• ⟩  تیریاں یاداں
• ⟩  ظلم نوں ساواں ہو لینا واں
• ⟩  لڈن بیڑی پور دی گلّ اے
• ⟩  میں پیراں چوں کنڈے وی نہ کڈھے بہِ وچ راہواں
• ⟩  پنجابی دھی ایں توں
• ⟩  پنجابی وچ بلانا جاندا ئے
• ⟩  پُچھیا حال تے حال دہائی لِکھیا سوں
• ⟩  چھڈّ کے ٹر جاں نگھیاں چھاواں کداں میں
• ⟩  قمر فرید چشتی دی ساری شاعری